Chronische Pijn Forum
Forum weetjes => Welkom op het chronisch pijn forum: => Topic gestart door: Damayanti op juli 14, 2009, 11:26:04 am
-
Hallo iedereen
das niet zo makkelijk, jezelf voorstellen... Hier gaan we dan!
Ik ben 23, ik woon in de buurt van Leuven, ben twee jaar getrouwd en heb een dochtertje van 11 maand. Kheb univ gedaan maar ik ben thuisblijfmama, omdat ik dat leuker vind maar ook omdat ik het niet zou kunnen, voltijds werken, zeker niet met de zorg voor mn kindje erbij.
Mijn ziekte-verhaal begint ergens als ik 11 ben, maar het is pas echt serieus geworden op mn 14e. Toen kon ik niet meer voort, na een tijdje bleek het CVS, Chronische Vermoeidheids Syndroom te zijn. Het is ongelooflijk zoeken geweest, want de dokters vonden dat toen niet eens een echte ziekte en raadden me aan niet zo flauw te doen en wat meer te sporten. Gelukkig hebben mn ouders altijd mij geloofd, en niet de dokters. Mn moeder heeft het trouwens ook, dus die wist wel wat het was. Die eerste jaren ziek waren er van gewoon uithouden, elke dag naar school was bijna onmogelijk en ik zat half in slaap in de lessen en de turnlessen... ik ben er meermaals in huilen uitgebarsten. Onze homeopaat met zijn middeltjes, en mn ouders door me overal te brengen en te helpen, hebben me zo toch doorgesleept gekregen, de homeopaat kon het altijd wel net draaglijk maken als het niet meer ging tijdens examens enzo, en ik deed mn best om geen suiker en gist te eten want had gelezen dat CVS en candida vaak samengaan. Maar eigenlijk ging het niet. CVS is niet alleen doodop zijn maar ook niet kunnen slapen, niet kunnen lezen, oogpijn, hoofdpijn, suizende oren, buikpijn, krampen, spierpijn, pijn in de gewrichten, infecties... Eigenlijk gaat àlles fout in je lijf.
Dat ik nooit ging genezen, daar had ik me al bij neergelegd. Maar toen ik mn echtgenoot leerde kennen op de univ en we dachten aan trouwen en kindjes, besefte ik dat dat zoals ik toen was nooit ging lukken. Je moet ook geen kind krijgen om er vervolgens niet voor te kunnen zorgen vond ik. Dus zijn mn mama en ik naar Nederland getrokken voor een behandeling die ze hier in Belgie niet geven. Daar hebben ze ook een bloedtest gedaan en is gebleken dat ik een zware candida-infectie had in mn bloed, en daardoor (candida maakt gaten in je darmen) was ik ook overgevoelig geworden voor ongeveer alles wat ik at. Het daaropvolgende jaar was echt wel heel zwaar, maar ik merkte wel na een paar dagen al verbetering: héél streng dieet (eigenlijk mocht ik alleen nog vlees en vis -ik was vegetarier- en groenten, en twee stukken zuur fruit per dag) en orthomoleculaire pillen. Gigantisch duur ook wel, een beetje rip-off als je t mij vraagt maar ik heb wel veel geleerd, mijn lijf heeft kunnen recupereren, en ik moet toegeven dat ik er nu beter aan toe ben. Ik ben gestopt daar te gaan omdat de behandelende arts naar mijn mening me niet meer verder kon helpen. Ze flipte helemaal als ik vertelde dat ik een kind wou bijvoorbeeld.
Ik ben niet genezen, ik heb zelden energie, en af en toe gaat het echt helemaal niet meer en heb ik overal zeer en moet ik rusten, rusten, rusten. Maar ik heb ermee leren omgaan, min of meer toch (_002) en als ik goed oplet en mn dieet volg kan ik doen wat ik wil doen: voor mn kindje zorgen. Ik geef nog steeds borstvoeding. Mijn zwangerschap was moeilijk. Niet dat er iets misging ofzo, maar mijn lijf kan nu eenmaal niet zoveel hebben dus ik ben echt 5 maand misselijk geweest en tja doodop, en nog vanalles - ik voelde me nooit echt goed. Wél gelukkig (_004).
Dus nu kijken we verder, stap voor stap.
groetjes,
-
(http://www.chronischepijnforum.be/foto/uploads/c5522b5f82.gif) (http://www.tlichtpuntje.be/tlichtpuntje.htm)
Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum
-
Damayanti,
welkom hier op het forum.
Verken het op je eigen tempo.
-
Ook van mij hartelijk welgekomen, Damayanti
Heel mooie voorstelling, ik onthoud er vooral uit dat je ondanks de CVS, bent
blijven vechten.
Het kost je heel veel energie om er elke dag het beste van te maken.
Je bent gehuwd en voedt een kindje op, dat vraagt ook al heel veel van "gezonde" mensen,
dus mijn bewondering voor iemand die het niet zo makkelijk heeft is alleen maar groter.
Wat ik ook wel leuk vindt, is het feit dat je hebt leren omgaan met het lijden, dat lukt niet
elke dag even goed, voor iedereen is dat zo.
Het ongeloof en onbegrip waarmee je geconfronteerd bent is ook heel zwaar om dragen maar je
blijft verder vooruit kijken, chapeau.
De stap om je hier te registreren en je hopelijk goed thuis te voelen is alvast een goede stap
richting beterschap.
Heel veel plezier en succes,
Hieronder plaats ik een linkje waar je iets meer kunt lezen over CVS.
Chronische Vermoeidheids Syndroom (http://www.chronischepijnforum.be/cpf/index.php?board=14.0)
Groetjes,
-
Dag Damayanti,
Welkom op het forum.
Groetjes Hilde.
-
Damayanti,
(http://www.animaatjes.nl/plaatjes/w/welkom/Animate.gif) op dit forum. Je kan hier terecht met vragen, pijn, frustraties, of gewoon om je verhaal eens te vertellen of stoom af te laten. Hier krijg je zeker begrip en word je ernstig genomen.
Het is hier zeker niet alleen kommer en kwel. Integendeel, in ons virtuele praatcafé wordt er over van alles en nog wat gepraat. Zo leer je de mens achter de pijn en/of ziekte wat beter kennen.
Je hebt al een lange lijdensweg achter de rug en hebt daardoor leren omgaan met de pijn en beperkingen. Het is heel normaal dat dat niet altijd even goed lukt. Ook wat de pijn en vermoeidheid betreft, zullen er moeilijke dagen blijven.
Uit je verhaal spreekt een boodschap van hoop voor velen: ondanks alles - o.a. de tegenwerking van de arts - heb je een kindje gekregen en zo is een droom in vervulling gegaan. Je kan de baby zelf verzorgen en geeft nog steeds borstvoeding. Dat verdient respect en bewondering want het is zeker niet evident.
Verken het forum op je eigen tempo en als er vragen zijn, stel ze gerust. Er is altijd wel iemand die je op de goede weg zet.
Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt.
Van harte,
-
Hallo Damayanti,
ik kom je hier ook welkom heten. We kennen elkaar van een ander forum (baby-forum) maar hier is het niet enkel kommer en kwel. Naast de info en steun, hebben we ook een praatcafé voor losse babbels.
Jij hebt in je jonge leven ook al een lange weg afgelegd. Gelukkig kreeg je veel steun van je ouders.
De behandeling die je in NL hebt gevolg, klinkt best interessant en het belangrijkste voor jou is dat ze geholpen heeft.
-
Hallokes,
Ook ik wil je hier van harte welkom heten!!!
Groetjes {:}
-
hallo
hartelijk welkom hier
liefs rietje (_21-) (_21-)
-
van harte welkom op het forum,
vriendelijk groeten,
Anja/meamli