Chronische Pijn Forum

Forum weetjes => Welkom op het chronisch pijn forum: => Topic gestart door: Sofie007 op april 12, 2015, 06:04:25 pm

Titel: Mijn Verhaaltje
Bericht door: Sofie007 op april 12, 2015, 06:04:25 pm
Ik ben sofie 31jaar,

Op mijn 2 jarige leeftijd ben ik in de vijver gevallen van mijn grootouders toen ik op weg was naar mijn grootvader.
Ze hebben mij gevonden en ik was door de ambulanciers klinisch dood verklaard maar mijn moeder heeft het niet willen accepteren en ze hebben mij dan nog kunnen reanimeren.

Sindsdien heb ik spasme aan mijn linkerzijde en lichte verlamming en door mijn hersenletsel staan mijn spieren constant onder spanning.

Ik leef al heel mijn leven met pijn en als ik teveel doe krijg ik ontstekingen.

Soms gaat het goed en heb ik weinig pijn ,maar er zijn dagen dat ik zeer veel pijn heb en amper kan lopen of bewegen.

Mijn vriend heeft deze forum ontdekt en via deze weg hoop ik raad en mensen te ontmoeten die in hetzelfde schuitje zitten.

Ik vind het vervelend voor mijn vriend als we iets willen gaan doen zoals fietsen of wandelen dat ik het dan niet kan volhouden of de rolstoel moeten meenemen.

Maar hij past zich volledig aan mij aan en dat is lief.













Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: franita op april 12, 2015, 06:25:06 pm
 {[} heel hartelijk welkom hier     :smileys_for_all2: :smileys_for_all2:
Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: admin op april 12, 2015, 06:50:05 pm
(http://www.chronischepijnforum.be/foto/uploads/c5522b5f82.gif) (http://www.tlichtpuntje.be/tlichtpuntje.htm)

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum
Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: Katieke op april 12, 2015, 08:18:42 pm
Van harte welkom op het forum!
Hopelijk vind je hier een beetje steun, afleiding, ... die je zoekt. Neem rustig de tijd om alles te verkennen.
Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: ismelien op april 13, 2015, 07:27:42 pm
Dag Sofie,

(http://www.animaatjes.nl/plaatjes/w/welkom/animaatjes-welkom-1277789.png) op dit pijnforum. Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten. Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

Dit forum bevat een schat aan informatie over heel veel aandoeningen en behandelingen.Je kan best je vragen of hetgeen je kwijt wil ivm je aandoening neerpennen in een eigen topic in het gepaste subforum. Op die manier staan alle reacties samen. Dat is voor jou overzichtelijker en voor de andere forumleden makkelijker om alles te volgen. Bovendien zijn de verschillende subfora meer afgeschermd waardoor enkel geregistreerde leden er kunnen lezen en reageren. Dit in tegenstelling tot dit welkomsttopic waar iedereen kan lezen. Deze werkwijze garandeert meer privacy aan de deelnemers-lotgenoten.

Een heel belangrijke pijler op dit forum is het lotgenotencontact. Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
Bepaalde problemen zijn voor alle pijnpatiënten gelijklopend en juist de diversiteit maakt het forum nog meer waardevol. Tips voor een bepaalde aandoening kunnen ook mensen met een andere aandoening helpen.

Wat je van ons niet mag verwachten, is een diagnose, medisch advies... Dit is het domein van de artsen. We kunnen hoogstens onze ervaringen geven.


Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur. Te ver vooruit willen kijken, zorgt voor meer angst en onzekerheid wat dan weer zorgt voor extra stress en dat kan je best missen.



Dit is een pijnforum maar dat betekent zeker niet alleen kommer en kwel. Integendeel; er is plaats en ruimte om mooie momenten te delen. In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen. “Gedeelde smart is halve smart; gedeelde vreugde is dubbele vreugde” zijn hier echt geen loze woorden.

Elke week wordt een nieuw praatcafeetje geopend en na een poosje worden deze praatcafeetjes verplaatst naar het archief. Dat is één van de redenen waarom medische onderwerpen best in de specifieke subfora worden geplaatst.


In het kookhoekje lees je recepten en het topic “wat eten we vandaag?” geeft je misschien wel inspiratie bij het opstellen van je eigen dagelijkse menu.
De taalspelletjes zijn leuk om te doen en je steekt er nog wat van op.


Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.
In het begin twijfel je misschien nog waar je je berichtje het beste kan posten maar laat dat je zeker niet weerhouden om iets te posten. Als het niet op de juiste plaats staat, zal één van de moderatoren het zonder problemen verplaatsen. Alles is nieuw en onbekend en in het begin is iedereen wat onzeker.

Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum iets voor jou kan/mag betekenen.

In elk geval bedankt voor je voorstelling en het vertrouwen dat je ons geeft.

Veel goede moed.


Van harte,
Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: Marcel op april 13, 2015, 10:15:54 pm
.
Hallo Sofie,

Hartelijk welkom op ons

“Lichtpuntje”

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.

©Marcel

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.
Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: hilde op april 14, 2015, 01:13:46 pm
Welkom'
groetjes hilde
Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: Sofie007 op april 14, 2015, 06:43:56 pm
Vandaag ben ik naar de Kine geweest
En heb weer een overbelaste rug  :'(
Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: Tamara02 op april 15, 2015, 02:43:48 pm
Hallo Sofie007

Ik denk dat we allemaal wel begrijpen wat je mentaal doormaakt. In je hoofd wil je nog veel doen en bereiken, maar je lichaam wil niet mee.

De eeuwige strijd tussen leren doseren en regelmatig rustpauzes nemen, terwijl je huishoudelijke taken niet rondkrijgt. Of de buitenactiviteiten die je moet afbouwen, omdat je lichaam nadien tegensputtert.

Gelukkig heb je een partner die je hierin steunt.

Het is niet gemakkelijk om hierin berusting te vinden, maar dat is de enige manier om niet elke dag met een slecht humeur rond te lopen. En leren luisteren naar je lichaam. Misschien ook onze verwachtingen verlagen, zodat we al tevreden zijn met elke kleine vooruitgang of een dag met weinig pijn?

We luisteren graag naar je verhaal en zullen je steunen waar nodig.
Titel: Re: Mijn Verhaaltje
Bericht door: Sofie007 op mei 07, 2015, 01:55:48 pm
dank jullie allemaal voor de woorden van steun.