Free-Willy8

[Free-Willy8]

Hallo allemaal,

ik ben Free-Willy8 en ben hier nieuw. Ik zoek al een poosje naar een forum waar ik af en toe ff mijn verhaal kwijt kan of een vraag kan stellen, want ik ben al ruim 3 jaar aan het dokteren, omdat ik vaak en veel last van mijn rug, nek, schouder en arm heb, vooral rechts.
Zometeen wat meer daarover, ik zal eerst wat meer over mezelf vertellen.

Ik ben 19 jaar, woon ergens in het Noord-Oosten van Nederland en ben daar ook geboren. Ik zit op school in Zwolle en doe daar de opleiding SPW-WoonBegeleiding. Ik zit in het 4e jaar en loop stage op een Somatische afdeling in een verpleegtehuis. Na de zomervakantie moet ik nog wel afstuderen, maar ik hoop in december van dit jaar klaar te zijn.
Ik ben verloofd met een hele lieve jongen! Hem heb ik leren kennen in een DramaTeam van een jeugdkerk, waar we allebei nog steeds in spelen. Drama en mime zijn ook mijn hobby's, ik hou ook van lezen en zingen, zit ook op een groot oratoriumkoor, en ik zit veel achter de computer.
Als jullie meer willen weten, dan vraag je maar...


Als klein kind had ik al wel rugpijn, vooral tussen mijn schouderbladen. Ik heb hier Fysio- en Cesartherapie voor gehad, maar dat hielp niet echt. Inmiddels zijn we erachter dat er een standsafwijking zit in mijn wervelkolom, waardoor er ongewone krachten op mijn spieren in de bovenrug komen. Die spieren missen dus de kracht mijn wervelkolom te strekken. De therapie heeft geprobeert mij rechtop te leren lopen, maar dat kan ik dus gewoon niet. Toch waren de pijnklachten toen nog goed te dragen, ik slikte ook geen pijnstillers o.i.d. Nu ruim 3 jaar geleden, heb ik een paar spiertjes verrekt in mijn nek. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Sindsdien heb ik dus veel vaker veel meer pijn, soms ondragelijk. Ik slik regelmatig pijnstillers: Brufen 800 mg., Paracetamol Codeine en Diazepam 2 mg. Soms kan ik niet naar stage, omdat ik teveel pijn heb. Verder heb ik fysiotherapie en tijdelijk osteopathie, maar de klachten verminderen niet, ze worden alleen steeds voor tijdelijk dragelijk gemaakt.
Natuurlijk ben ik naar de huisarts gegaan met zoveel pijn. Omdat de fysiotherapeut de klachten niet weg kon nemen, ben ik doorgestuurd naar een Orthopeet. Deze heeft een spuit met ??n of ander verdovend middel en medicijn in de monnikskapspier gespoten, omdat de pezen van die spieren niet goed kunnen aanhechten door de standsafwijking. Dit heeft niet geholpen. Vervolgens kreeg ik een spierkorset aangemeten. Die heb ik ruim een half jaar gedragen. Het bochtje in mijn rug is daardoor iets kleiner geworden, nu 19 graden. Mijn houding is er iets door verbeterd, maar de pijnklachten zijn niet afgenomen. Het gaat juist bergje af.
Daarom ben ik voor een Second Opinion naar het Academisch Ziekenhuis in Nijmegen gestuurd naar een orthopeet. Ook deze wist niet wat de oorzaak van de klachten was dan alleen een standsafwijking. Met het advies om maar meer te sporten en bewegen werd ik weer naar huis gestuurd. Heel fijn, als je nauwelijks een sport kunt beoefenen door het probleem waarvoor ik juist bij die dokter kwam! :s  Dat was dus best een teleurstelling. Toch maar weer terug naar de huisarts. Dit keer werd ik doorgestuurd naar de Reumatoloog en ondertussen heb ik zelf het initiatief genomen tot Osteopatie. Die laatste is een alternatieve behandelmethode die dus maar gedeeltelijk vergoed wordt. Binnenkort heb ik mijn laatste behandeling. Ook hierdoor verminderen de klachten nauwelijks tot niets. De Reumatoloog heeft me onderzocht, maar geen aanwijzingen kunnen vinden die richting reuma gaan.
Dus opnieuw terug naar de huisarts. Dat is nog niet zo lang geleden. Inmiddels sta ik op de wachtlijst voor de Revalidatiearts, in de hoop dat die nog wat voor me kan betekenen. 1 Mei kan ik naar hem toe, dat is dus nog een maandje wachten. :s


Nu zullen de meeste van bezoekers van dit forum weten dat je van pijn soms behoorlijk moedeloos kan worden. Zeker als je nog maar 19 bent, je opleiding bijna afhebt en nog een hele toekomst voor je hebt liggen...

Misschien kunnen we elkaar als 'pijn-ervaringsdeskundigen' af en toe adviseren en bemoedigen...
Eigenlijk is dat ook de verwachting waarmee ik me hier heb aangemeld.

Groetjes,

Free-Willy8

[ismelien]

:30_Anneke  op dit forum Free WillyB. Het is inderdaad al een heel lange weg die je afgelegd hebt zonder dat je uiteindelijk geholpen bent.  Hier kan je in ieder geval terecht met  je pijn, je verhaal, je frustraties maar natuurlijk ook met fijne zaken.
Tot de afspraak met de revalidatie-arts blijft het dus nog afwachten.
Heel veel goede moed,  :duimen;

Ismelien

ps: ik heb ook reeds pijn sinds mijn 14. dus ik heb echt wel wat ervaring op dat vlak.

[ANSEEUW NICOLE]

hallo Free Willy 8.

Je hebt een plaats gevonden waar je lief en leed met elkaar kunt delen, waar er naar je geluisterd wordt en waar je kan vertellen, waar je steun en raad kunt vinden maar vooral waar iedereen weet wat pijn is.

 :30_Anneke  bij  Guidosmiley

Groetjes

Nicole

[Marcel]

Hallo Free Willy 8.

Hartelijk welkom op ons ?Lichtpuntje.?

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.


Hoop dat men je vlug kan helpen in je zoektocht naar een pijnvrij leven.
Wens je het allerbeste toe.

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.

[Free-Willy8]

Dankjulliewel voor jullie reacties. Dat doet een mens goed.
Gelukkig kan ik het goed vinden met mijn fysiotherapeut en heb ik een hele lieve moeder. Ook aan mijn verloofde heb ik heel veel steun in tijden van veel pijn. Over het algemeen ben ik vrolijk en positief ingesteld, maar soms zou je idd de moed bijna laten zakken.

[ANSEEUW NICOLE]

Hallo,

Dat een mens zijn moed eens zou verliezen met al het leed dat men heeft is zeer normaal. Maar helemaal de moed verliezen is uit den boze. Zelf neem ik ook zeer zware medicatie in zijn er ook veel zwarte dagen. Maar steeds moet men toch de moed vinden om verder te gaan, ook al is dit niet steeds gemakkelijk. Pijn ondermijnt heel je gestel maar mensen die je steunen kunnen al veel goedmaken.

Groetjes ... en hou de moed erin


Nicole