Voorstelling Beanie

[BeanieDK]

 

Hoi
Ik ben Mike, (Beanie is mijn alias), kom uit het Antwerpse, 36J samenwonend zonder kinderen.
Ik sukkel al zeker van mijn 13 met mijn rug, ware het niet dat het toen nog af en toe was.
Ik heb een congenitaal nauw spinaal kanaal, een paar lichte probleempjes lumbaal, twee (voor zover ik weet) hernia’s thoracaal en drie cervicaal.
Ik heb in 2017 een arthrodese en fusie gehad van drie wervels in mijn nek.
Ik heb ook nog wat artrose in mijn SI-gewrichten (en knieën).

Origineel ben ik verpleegkundige van opleiding, dat werk werd echter te zwaar en toen ben ik ambtenaar geworden.
Door de jaren heen is de pijn eigenlijk enkel verergerd. Ik heb het gevoel constant vast te zitten, heb uitstraling naar mijn armen en benen en vroeger had ik slechte periodes, nu ben ik al eens blij als ik een goede dag heb.

Ik heb qua pijnstilling al verschillende dingen geprobeerd. Momenteel neem ik weer de standaard, paracetamol, tramadol, ontstekingsremmers cocktail. Ik heb een tijd redomex genomen maar de voordelen wogen niet echt op tegen de nadelen. Ik sliep nog slechter van de droge mond en om voldoende effect te hebben kreeg ik ook last van evenwichtsstoornissen en mijn geheugen was gewoon een zeef.

Momenteel heb ik ook een Tens wat ik wel ontzettend positief ervaar maar je kan dat onmogelijk continu op hebben staan.
Ik volg ook voor de tweede keer rugrevalidatie in de hoop terug ietwat spierkracht te krijgen om mijn wervels toch wat te ondersteunen.

Recent ben ik ook in de problemen gekomen op mijn werk. Door de vele bezoeken aan het ziekenhuis (fysische geneeskunde en pijncentrum) geraak ik niet aan mijn werkuren en door de pijn en de medicatie trekt mijn concentratie op niet veel waardoor de kwaliteit van mijn werk ook niet alles is. Ik moet dus ook minder gaan werken. Dat steekt me niet alleen financieel tegen maar het maakt dat ik me nu eigenlijk meer en meer gehandicapt ga voelen.

Ik kom veel minder buiten en plan heel weinig omdat ik nooit weet wat voor dag het wordt. Ik hoop uit ervaring van anderen wat tips op te pikken hoe met mezelf om te gaan.

Groetjes,

Mike

[Irene]

  hier vind je zeker een meelevend oor, ik ben niet zo een prater maar er zijn super leden die je vast steunen.

[admin]

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum

[Marcel]

.

Hallo Mike.

Hartelijk welkom op ons

“Lichtpuntje”

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.

Marcel

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.

[Happy]

Hallo Mike

 


Ik raad je aan om hier rustig alles bij te lezen wat interessant voor jou kan zijn. Alle aandoening staan apart gegroepeerd, dus daar kan je wel al wat uithalen, hoop ik althans.
Er is een praatcafeetje waarin we lief en leed delen, waarin we vrolijk en blij kunnen zijn, maar waar we ook even kunnen huilen of de ellende van ons af praten.  Je bent daar meer dan welkom.

Verder is het soms ook raadzaam om een eigen topic te beginnen en daarin alles op te schrijven over je vorderingen of je achteruitgang. Over je ervaringen, of om je vragen te stellen.
Iedereen hier zal in de mate van het mogelijke zijn best doen om te antwoorden.

Maar in de eerste plaats, niemand hier is arts, dus op dat vlak zijn we niet bevoegd.
Maar wat we wel hebben, allemaal leven we van dag tot dag en bekijken we hoe het gaat. Plannen is voor velen van ons moeilijk.
En wat pijn is weten we allemaal, dus het onbegrip dat je vaak in de gewone wereld zal vinden, dat is hier verandert in begrip omdat we allemaal weten wat het is om met pijn te leven, om beperkt te zijn.

Net zoals we weten hoe moeilijk het is om alles te aanvaarden.Wat je schrijft : het maakt dat ik me meer en meer gehandicapt ga voelen, dat gevoel kennen we allemaal.
In mijn hoofd voel ik me nog 20, in werkelijkheid zit ik al een poosje op tram 5, maar mijn lijf denkt soms dat het bijna 100 is.
Niet makkelijk.


Heel veel sterkte met alles.

[ismelien]

Hallo Mike,

op dit pijnforum. Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten. Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

"Leer er maar mee leven" is een cliché dat vele pijnpatiënten te horen krijgen maar hoe dat moet, kan niemand zeggen.  Het is een proces van vallen en opstaan; de ervaring van anderen kan inspirerend werken en een wegwijzertje zijn op je eigen weg.

Dit forum bevat een schat aan informatie over veel aandoeningen en behandelingen. Zo zijn er aparte subfora  ivm  de volgende rug- en nekproblemen : Hernia  en Vernauwing ruggemergkanaal

Je kan best een eigen topic aanmaken  waar je dan alles kwijt kan : je eigen ervaringen, vragen, bedenkingen….
Op die manier staan alle reacties samen. Dat is voor jou overzichtelijker en voor de andere forumleden makkelijker om alles te volgen. Bovendien zijn de verschillende subfora meer afgeschermd waardoor enkel geregistreerde leden er kunnen  lezen en reageren. Dit in tegenstelling tot dit welkomsttopic waar iedereen kan lezen. Deze werkwijze garandeert meer privacy aan de deelnemers-lotgenoten.

Een heel belangrijke pijler op dit forum is het lotgenotencontact. Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
Bepaalde problemen zijn voor alle pijnpatiënten gelijklopend en juist de diversiteit maakt het forum nog meer waardevol. Tips voor een bepaalde aandoening kunnen ook mensen met een andere aandoening helpen.

Wat je van ons niet mag verwachten, is een diagnose, medisch advies...   Dit is het domein van de artsen. We kunnen hoogstens onze ervaringen geven.

Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur. Te ver vooruit willen kijken, zorgt voor meer angst en onzekerheid wat dan weer zorgt voor extra stress en dat kan je best missen.


Dit is een pijnforum maar dat betekent  zeker niet alleen kommer en kwel.  Integendeel; er is plaats en ruimte om mooie momenten te delen. In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen. “Gedeelde smart is halve smart; gedeelde vreugde is dubbele vreugde” zijn hier echt geen loze woorden.

Elke week wordt een nieuw praatcafeetje geopend en na een poosje worden deze praatcafeetjes verplaatst naar  het archief.   Dat is één van de redenen waarom medische onderwerpen  best in de specifieke subfora worden geplaatst.
 

Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.


Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum iets voor jou kan/mag betekenen.

In elk geval  bedankt voor je  voorstelling en het vertrouwen dat je ons geeft.

Veel goede moed.

Van harte.

[pitoe]

Hallo Mike,

Welkom op het forum!
Hier vind je zeker en vast tips, ervaringen en vooral veel begrip omdat we allemaal moeten leven met chronische pijn.

Als ik jou verhaalt lees hebben we op gebied van chronische pijn redelijk wat gemeen.
Ik ben ook verpleegkundige, moeten stoppen, opleiding tot administratief bediende gevolgd, maar door de vele pijnmedicatie en pijn ook dit werk niet kunnen doen.
Ik neem ook paracetamol, tramadol, redomex en van tijd tot tijd ook ontstekingsremmers, voor mijn 'versleten' rug, heb intussen ook fibromyalgie sinds enkele jaren, mijn tens maakt van tijd tot tijd ook overuren. Ik ben intussen 48 en al meer als 10 jaar thuis, ja de tijd vliegt.. Door het niet meer kunnen werken een depressie gehad, maar in de pijnkliniek hebben ze me super geholpen toen..
Nu leef ik ook van dag tot dag. Heb een schat van een man, die intussen grotendeels mee leeft op mijn tempo.

Het is inderdaad moeilijk om niet veel te kunnen plannen. Hebben wij toch eens iets gepland zorg ik dat ik ervoor veel rust, extra pijnstiller neem, en vooral dat ik de dag erna niks plan, want dan is het meestal extra afzien.. Dit lukt ook niet altijd, en soms moeten we al eens dingen afzeggen, of vroeger vertrekken omdat ik niet meer kan enzo.. Allemaal niet leuk, en de ene dag kan ik er beter mee overweg als de andere. Ook het onbegrip van andere doet soms echt pijn, al probeer ik me daar niet veel meer van aan te trekken.
Erg dat je werk er onder lijd, en je nu minder moet gaan werken daardoor, wat het financieel niet makkelijker maakt, maar ook mentaal een klap, want daardoor word je echt met je neus op de feiten geduwd..
Niet makkelijk allemaal om te plaatsen..

Ik hoop dat het tweede revalidatie programma je toch kan helpen om spierkracht te winnen om zo de wervels in je rug beter op te vangen.
Moest je er nood aan hebben mag je altijd je eigen hoekje openen in een topic dat bij je past.
Neem rustig je tijd om het forum te verkennen en als je er zin in hebt mag je altijd met ons mee praten in het dagelijks praatcafeetje.

Heel veel sterkte en beterschap gewenst!!
Vriendelijke groeten!
                                             

[melissa]

Welkom hier en veel leesplezier!!
hoop dat je vind wat je zoekt