haai :)

[jeanke]

hallo iedereen,


ik ben jan, 29 jaar.

ik heb hier al wat gelezen, en zou graag mijn verhaal hier ook eens planten, ik wil het kwijt.

alles is begonnen in november 2000, toen ik werkte in een bouwbedrijf. ik moest daar zakken cement versleuren, 6 tot 8 ton per dag in zakken van 50 kilogram. op een middag "kraak", hevige pijn en naar huis. ik had al een paar keer tegen mijn baas gezegd, ik kan dit niet meer en zijn reactie was"als je het niet meer wil doen, daar is de deur. er zijn mensen genoeg die hier willen werken".

3 maand thuisgeweest, maar daar had ik geen zin meer in. ik was trouwens maar 20. dus zelf de verzekering afgetekend om aan de slag te kunnen gaan bij een andere werkgever.

op een bepaald moment moest ik niezen, en opnieuw"kraak" en ik kon geen kant meer op.

ik moet nu wel zeggen, nooit pijnvrij geweest, maar ja, je bent jong en dan doe je wat.

verschillende dokters geprobeerd, veel pijnstillers, epuderale geprobeerd, maar na de eerste prik allergische reacties, dus ook mee gestopt.toen kwam ik bij een dokter terecht, die nu lekker met zijn kop op tv komt.

"ah, meneer, ofwel opereren ofwel rolstoel" disc was van binnen gescheurd naar buiten, en materie duwt op de zenuwbanen.
internal disc disruption.

er zijn 2 manieren, ofwel de goedkope, en vastzetten, ofwel als je ze zelf kan betalen en discusprothese.
ik had al heel mijn leven veel en hard gewerkt, dus ok, spaarcenten aanspreken en prothese.

neen, werd niet terugbetaald, want deze prothese was niet herkent.

ik was toen 24, had net mn vrouw leren kennen, en de belofte was gemaakt dat ik weer 98% de oude ging worden.

dus we gaan ervoor.

toen ik wakker werd, komt er een andere dokter bij mij:"hallo; ik ben...en ik heb u geopereerd". ik kan je verzekeren dat dat een klap in je gezicht is.

10 dagen ziekenhuis, op een kamer van 2 bij een oudere man die net een hersenop had gehad, dus geen rust.

naar huis gestuurd, geen revalidatie gehad, was niet nodig. ik kwam thuis, de dag erna was ik 6 maanden ziek, ontslag van mijn werkgever wegens langdurige ziekte.

2 jaar thuisgeweest, hele zware depressie gehad, controleartsen van verzekering noemde me"profiteur van de maatschappij"met 46 nieten in mn buik.

volgepompt mt pijnstillers en antidepressieva, enorme pijnen, tintelende en gevoelloze benen...

maar het leven gaat verder en weer afgetekend om §te kunnen werken, bureaujob want ik moest "aangepast" werk zoeken.

6 maand volgehouden, weer 6 maand thuis, weer ontslag.

ondertussen bij die zelfde dokter veel onderzoeken, ik gaf s'nachts licht van de vele x-rays en scans
nooit niks te zien, allemaal tussen de oren, en nog meer pillen en depressie's.

na een jaar,sla me niet dood, weer afgetekend om te kunnen gaan werken, en na 8 maand, jawel, hier zit ik ondertussen weer 8 maand.

3 andere dokters gezocht, waaronder 2 profs, en waarvan 1 er zegt: de prothese had er niet mogen zitten, zit niet goed, en is aan het verschuiven. niets meer aan te doen, littekenweefsel is zodanig vergroeid met de bloedvaten, als we snijden bloed je dood.

samenvatting:

ik kan mezelf niet meer aankleden, uitkleden douchen, zak van de ene depressie in de andere, heb andere auto moeten kopen, automaat, helse pijnen, heb morfinepleistes, eet dafalgan, slaap veel overdag omdat ik me niet kan wakkerhouden, enz...

ik ben nu 29, een eigen huis kan ik vergeten van mijn uitkeringkje, ik was een waterskieer, sporter, alles weg, gedaan afgepakt fini...

ben naar het fod geweest, heb 1 jaar invaliditeit van 66% heb van de verzekering 10% invaliditeit gehad na de op, en vorig jaar is dat geconsolideerd, we gaan nu proberen om dat aan te vechten, maar voor de rest heb ik geen flauw idee waar of wat ik recht op heb, de 3 dokters zeggen dat ik niet aan het werk meer kan gaan.

nu ga ik vanmiddag naar de pijnkliniek, waar ik eigenlijk vrij bang voor ben...

soms is het niet makkelijk, en hoeft het voor mij niet meer...gelukkig heb ik een fantastische vrouw, die me steunt.

ik wil mij verondschuldigen voor dit onsamenhangend verhaal, ik heb het, zoals iedereen van ons, vrij moeilijk.

hopelijk kunnen jullie mij helpen, ik heb in ieder geval gezien op dit forum, dat ik er niet alleen voor sta.

[nini_ingrid]

Welkom hier en wat een verhaal
Ik ben er zeker van dat je hier gaat vinden wat je nodig hebt en steun krijg je zowiezo

[mc]

tjaa jan, dat is de moeite, k'herken ook helaas veel en ben juist nieuw, moet ook nog uitzoeken hoe t'hier macheert, tot nu nog geen moed om mijn verhaal ne keer uit te tikken, tot nogeens, gr mc

[Ceepeetje]

Jeanke, hartelijk welkom op het forum.

Vooreerst wil ik je duidelijk maken dat jouw ziektegeschiedenis ook voor mij heel
herkenbaar is.

Jouw gevecht is het zoveelste in de rij van ons allemaal hier. Onbegrip, machteloosheid, angst ...

Het persoonlijke aandeel van een discusprothese staat inderdaad in schril contrast met de
kans op succes.
Het klinkt allemaal beter dan de werkelijkheid. Het is duur en bij veel patiënten brengt het geen pijn
vermindering.
Dan komt het gevecht tegen de wanhoop, depressies volgen elkaar op en je blijft wankelen.

Als je dan nog moet horen dat het tussen de oren zit of dat je een profiteur bent is het helemaal
om zeep. Dit gebeurt helaas wel, maar het zijn eerder uitzonderingen en daar trekken ze soms de
lijnen verkeerd.
Als er reeds een operatie heeft plaatsgevonden (vrij zware ingreep zelfs), en er wordt ook nog
vastgesteld dat littekenweefsel zich rond je prothese heeft gevormd kan er toch moeilijk sprake zijn
van ingebeelde pijnen.

Uit jouw verhaal lees ik ook dat je steun hebt aan je vrouw, dat is al heel veel waard.

Ga er alleszins van uit dat de meeste problemen die je hebt, de depressies enzovoort een gevolg
zijn van je steeds aanwezige chronische pijn.

Dat gaan ze waarschijnlijk in de pijnkliniek proberen duidelijk te maken. Focussen op het behandelen van de pijn.
Je hoeft nergens bang voor te zijn.
Wacht af wat ze voorstellen en denk na over jouw toekomst.
Als de pijn degelijk kan verminderd worden door hulpmiddelen of behandelingen wacht jou ook een heel anders leven.

Ik wens je daar heel veel succes bij en veel moed.

Beterschap,

Groeten, Chris

[JJ]

welkom Jan,

Ook voor mij is het heel herkenbaar.
Heb ooit ook getekend omdat ik wilde werken.
Tenslotte ging het niet en gaf ik het op, was depress., pijn en dat gezever over
geld allemaal beu.
8 Ton cement op één dag, is normaal dat er dan iets misgaat!
Probeer hier zoveel als het kan steun te vinden, lees en reageer!
Wat consolideren betreft: dat was bij mij ook al gebeurt, heb het aangevochten t.g.v. psychische verergering.(depress.)
mvg JJ
(je schrijfstijl is perfect)

[admin]

[jeanke]

hartelijk dank voor het warme welkom iedereen.

het is volledig erkend als arbeidsongeval, mijn dokterskosten worden ook nog steeds betaald, maar ik tekende dan af, zodat ik weer kon gaan werken. de 10% is mij gegeven door de verzekering, kort na de operatie, dus ik denk als een soort schadevergoeding. ik krijg ieder iedere maand een klein bedrag.

omdat de situatie zo verslecht is, gaan we nu proberen het percentage aan te vechten.

dus ik heb nu 10% van de verzekering, 66% van de fod,waar ik geen geld van krijg, alleen parkeerkaart voor 1 jaar en ziekenkas.

iedereen zegt ook altijd, van je bent te jong om niet te werken, jij bent een muilentrekker enzo, en ik heb altijd heel hard en heel veel gewerkt. daardoor dacht ik elke keer opnieuw, als ik iets aangepast kan vinden zal het wel gaan....zodoende.

ik kom nu net van de pijnkliniek, en heb daar te horen gekregen dat de prothese daar NIET had mogen zitten.
ook dat ik geopereerd ben door een arts die ik niet kende zou een zware fout zijn.

ze weten niet waar de pijn van komt, en willen nu vanaf l5s1 gaan infilteren naar onderen toe, maar ik zie dat niet zitten, zou om de 2 maand moeten gebeuren (-21-)


groeten,

jan.

[jeanke]

dank je wel

ik zie dat eerlijk gezegd niet zo zitten, heb een enorme schrik opgedaan op een eerdere infiltratie, omdat ik daar allergisch op gereageerd heb.


wat ik me nu afvraag, dus binnen 2 maand ben ik 1 jaar thuis op ziekenkas, dus ik krijg nu van hen mijn maandelijkse inkomen, parkeerkaart van fod(wacht er al 6 weken op).

heb ik nu momenteel nog recht op iets van een vergoeding waar ik het bestaan niet van weet? ik hoor iets zoals "integratievergoeding"?

had ook recht op sociaal tarief telefoon en zo, maar mn vrouw verdiend teveel.

[jeanke]

kijk, een uitleg waar ik wat aan heb

ze sturen mij, zoals zovelen, van het kastje naar de muur, en op de duur geef je het op.

die instellingen had ik zelf nog nooit van gehoord.

bedankt, CRPSbe....

[diazken]

welkom jan op deze forum,

Ik ben ook nog maar juist op deze site terechtgekomen en vindt het heel tof en belangrijk om te weten dat er mensen zijn die begrijpen wat je meemaakt. Je hebt ook al een zware tijd gehad en nu nog.Het is goed om u verhaal eens te kunnen doen en er begrip voor te krijgen en dat krijg je hier zeker.
Ik wens je veel sterkte toe!!

Groetjes tamara

[ismelien]

Jan (jeanke),

Welkom op dit forum.  Je kan hier terecht met vragen, frustraties, pijn of om je verhaal eens te vertellen of stoom af te laten. Jij hebt je verhaal gedaan en je  hebt al gemerkt dat je hier wel ernstig genomen wordt en dat je hier de nodige steun ervaart.  Er is altijd wel iemand die het antwoord vindt op een vraag of anders een tip geeft waar je wel terecht kan.

Maar het is hier zeker niet alleen kommer en kwel. Integendeel, ook voor een lach ben je hier aan juiste adres.

Kom zeker ook eens langs in ons virtuele praatcafé.  Er wordt daar over van alles en nog wat gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en /of pijn wat beter kennen.

Ik hoop dat je hier snel je weg vindt en als iets niet duidelijk is; gewoon vragen en er is altijd wel iemand die je op de juiste weg zet.  

Verken het forum maar op je eigen tempo.  

[jeanke]

bedankt, tamara en ismelien.

bedankt voor het warme hart.

het leuke op dit forum is dat je jezelf niet hoeft te bewijzen dat je pijn hebt zoals in het dagelijkse leven.

alleen heb ik de laatste tijd meer periode's dat het niet meer hoeft dan wel. wat is het nut om nog te vechten, als je alles word afgenomen?

alles wat leuk was, waar ik mn frustratie in kwijt kon, is weg, foetsie, zelfs eens lekker uit eten gaan is over and out...

sorry voor het klagen, tis gewoon een moeilijke periode nu, en dan mag ik waarschijnlijk nog van geluk spreken...

[JJ]

Jeanke,

10% van de verzekering, maar zoals ik hier lees is er toch een verergering maar 100%.

Tekende zelf ook 15% af toen ik een week terug aan het werk was. Had raad gevraagd aan drie dokters, niet de juiste bleek achteraf.
Beschouwde het ook als iets bijkomstig dat ik kreeg voor leed.
Verzekeringen weten verdomd goed wanneer ze het moeten vragen.

Veel scc nog
mvg JJ

[meamli]

van harte welkom op  het forum.

groetjes,

Anja/meamli

[jeanke]

dank je wel