even voorstellen

[carolle]

Hey, ik ben Carolle, 34 jaar, gehuwd en stiefmoeder van 4 tieners.
ik werk full-time als bediende.
in 2007 kreeg ik de diagnose reumatoïde arthritis. ik was toen 6 maanden thuis van 't werk.  het duurde even voor de diagnose werd gesteld. en voor het dan ook onder controle was. ondertussen nu en dan eens een paar dagen niet kunnen werken. maar momenteel weer een serieuzere opstoot. ben al 2.5 weken thuis van het werk en ik haat het.
ik zou graag volgende week terug gaan werken, maar begin het twijfelen of het wel zal lukken.
'k heb even een off day. zo ben ik op hier terecht gekomen.
om even te praten met mensen die weten wat het is om constant met pijn te leven.
het hatelijke is dat je niets aan mij ziet. ik zie er kerngezond uit. ik toon of zeg het ook niet meer als ik pijn heb.
ik hoor reacties als "het zal wel overgaan", of "morgen een betere dag", of "je moet ermee leren leven".
gemakkelijk gezegd als je geen pijn voelt. of mensen die gewoon niet geloven dat je niet kan gaan werken. hun blikken zeggen dikwijls al genoeg. begin ook te twijfelen aan mijn collega's. wat moet ik hen zeggen? ze zien niets aan mij.  ik blijf lachen als ik hen hoor. wil niet tonen dat ik er vanbinnen aan kapot ga.
soms wil ik zo graag gewoon uit dit lichaam stappen en wisselen voor een ander lichaam.  ik ben nu 34 jaar, en de ziekte zal enkel maar erger worden. hoe zal ik zijn binnen 10 jaar, 20 jaar, 30 jaar. mag er niet aan denken.  ik wil niet ziek zijn. 
op dit forum hoop ik mensen te vinden die mij met een half woord begrijpen.  die dit ook meemaken.
en misschien zal ik zo weer wat meer zin krijgen in 't leven en mijn ziekte wat meer kunnen aanvaarden.
bedankt om te luisteren.
Carolle

[Lotte]

Hoi Carolle,

Welkom hier.

Ik denk dat velen hier zich herkennen in je verhaal, aan de buitenkant zie je niets maar niemand ziet wat er aan de binnekant kapot is. Het kan soms veel frustraties opleveren, zeker in de begin periode dat je ziek bent. Hier mag je in alle rust je hartje luchten, wij begrijpen je wel.
Ik ben hier ook nog maar net maar je zal merken, begrip alom en dat doet deugd.
Je zegt: "ik mag niet denken wat het over 10-20-30 jaar zal zijn", moet je niet doen, daar steek je veel energie in die niets oplevert, leef nu, maak niet te veel plannen of denk niet te veel na van wat er je allemaal nog zou kunnen overkomen, dat zal je op die momenten dan wel aanpakken, geniet van de goede momenten die je nu hebt, pak alles mee wat je nu nog kan, later is later, laat het zorgen voor later blijven.

Groeten
Lotte

[admin]

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum

[franita]

 
Heel hartelijk welkom Carolle!
Wat jij hier verteld is herkenbaar voor ieder van ons denk ik : heel dik rookgordijn om ons heen opgetrokken om die pijn maar niet uit te stralen, en voor de mensen om ons heen komt dat goed uit : want niks te zien, niks aan de hand dus ook geen begrip voor opbrengen ...

Voor ons niet makkelijk
voor de anderen ook niet
Dit valt hier dus weg , omdat we zowat allen , elk met zijn eigen problemen in die "pijnschuit" zitten en we hopen allen dat we die schuit drijvende kunnen houden
hier wordt flink meegeroeid !
dus nog eens Welkom ! 

[JJ]

Carolle,

Welkom op het forum, het is zo herkenbaar wat je schrijft.

Ben er zeker van dat je hulp, begrip vind ik het forum.

Je bent ook niet zo alleen met je pijn hier.

mvgJJ

[Ceepeetje]

Welkom ook van mij Carolle,

zo gaat dat nu éénmaal hé, je bent in een offday op zoek naar steun en begrip.
De wereld van internet en communicatie is je niet vreemd en dan kom je terecht op een
forum waar pijnpatiënten elkaar ontmoeten.

Veel gelijkaardige zaken die heel herkenbaar zijn voor ieder van ons, de diagnose is niet
altijd hetzelfde maar we vechten tegen dezelfde vooroordelen.
Ik begrijp ook je ongerustheid naar de toekomst toe, die heb ik ook maar ondertussen verliezen
we het houvast met het heden en dat is ook jammer om voorbij te laten gaan.

Als je moet voortgaan op het zicht dan heb je zelf meer dan de helft over het hoofd gezien.
Het staat niet op ons voorhoofd te lezen wat we allemaal mankeren hé, soms heb ik ook wel
eens zin om het uit te schreeuwen en iemand de volle laag te geven.

Zo van "zie je dan niet dat het niet lukt, ik heb ver..... pijn en daarom gaat het  niet", maar het is beter
van rustig te blijven en noodgedwongen ons leven aan te passen aan de beperkingen die we hebben.
Ik probeer ook zo lang mogelijk te werken maar uiteindelijk heb ik al geleerd (ook dankzij dit forum) dat wanneer
je niet ten volle kunt meedraaien je eigenlijk weinig betekent op een werk.

De collega's kunnen het wel een tijd van je overnemen maar het is allemaal vergankelijk, toch loont het
de moeite voor jezelf om vol te houden.
Probeer daarbij geen onmogelijke dingen, je moet sowieso je eigen grenzen respecteren.
De gevolgen zijn nooit mals als je niet luistert naar je lichaam.

Neem rustig de tijd om alles te ontdekken, als er vragen zijn, stel ze gerust.
We zitten met een stevige ploeg te wachten om een beetje hulp te bieden, hoe beter je de weg
zal vinden en de mensen leert kennen, hoe meer je zal willen langskomen.

Zeg dus niet dat ik je niet heb gewaarschuwd voor de forumverslaving hé 

Allez, ben were weg, veel groetjes van Chris

[ismelien]

Carolle,

Hartelijk
          op dit forum.  Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten. Hier wordt je wel ernstig genomen; er zal niemand twijfelen aan de ernst van je situatie of aan je pijn.  Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

Dit forum bevat een schat aan informatie over heel veel aandoeningen, behandelingen. Maar misschien nog belangrijker is het lotgenotencontact.  Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
We proberen te steunen en te troosten of kunnen heel praktische tips geven om het leven wat makkelijker en aangenamer te maken.

Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur.

Het is hier zeker niet alleen kommer en kwel. Er is ook plaats en ruimte om mooie momenten te delen.  In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen.

Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.

Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum voor jou evenveel mag betekenen als voor mezelf.

Van harte,

[Marcel]

.
Hallo Carolle,

Hartelijk welkom op ons “Lichtpuntje.”

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.

[annemie]

Carolle,

welkom op het forum. Verken het op je eigen tempo

[pitoe]

Hallo Carole,

Welkom op het forum!! Hier vind je zeker lotgenootjes die weten wat het is om elke dag met pijn te moeten leven.
Praat gerust met ons mee in het praatcafe'tje.
Ik wens je verder veel sterkte toe!!

Lieve groetjes!!

[Inez]

Hallo Carola

Ook namens mij welkom op het forum. Als je op zoek bent naar mensen die je met een half woord begrijpen zit je hier goed!
Ik hoop dat je je draai kunt vinden en verken alles op je gemak.

Groet van Noortje

[hilde]

Welkom op het forum.
Groetjes Hilde.

[meamli]

welkom op het forum.

groetjes,
Anja/meamli