Hoi again

[Regen]

"Ik ben".. of is het "ik was" ?
Wat is het hetzelfde gebleven?  37 jaar , vrouw en gewoonlijk goed geluimd..

Sinds november 2009 pijn beginnen krijgen en ziek geworden. Later in juli 2009 even opgenomen in het ziekenhuis.. bleek er zoiets als "vermoeden van spondylodiscitis" L5-S1. Dan Paar maanden antibiotica. Plexitis brachialis rechts erbij gekregen. Pijnlijke zaak en der was feitelijk niks dat dit kon temperen. Twee maanden en half dan maar afzien en een hoop spieratrofie.

De onderrug: discopathie "door de bacterieschade"? In elk geval discus is rip. Men stelde mij een operatie voor, niet dringend, maar toch nodig omdat er anders toch blijvende invaliditeit zou aankomen.

In Leuven, zeiden ze dat het niet mocht ,minimum  zes maanden wachten na antibiotica. Alternatief: Facetdenervatie.
Inmiddels heb ik die gehad en ben ik verder aan het revalideren voor de plexusverlamming.

Sinds de denervatie heb ik aan de andere kant ook pijn gekregen. Is het nou de combo revalidatie of gaat het gewoon slechter?
Tevens heb ik last van hypermobiliteit, maar door altijd stevig aan krachttraining te doen had ik daar beperkt last van.
Ook heb ik ooit een whiplash gehad en drie kapotte discussen in mijn nek. Eens om de twee jaar ghad ik dan eens een ontsteking met wat uitval. Maar dat was te doen. Nadien weer te revalideren. uiteindelijk weinig last zolang ik maar mijn krachttraining deed.
Gezien ik dat niet meer kan met die onderrug ( gewichten heffen ) merk ik dat ook dit erg achteruitgaat. Achter de pc meteen tintelingen in de armen enzo.

Ben altijd heel sportief geweest. Krachttraining is een passie geworden , lange afstandswandelen 100 km enzo, trekkings in de natuur, fietsen, lopen. Steeds binnen de grenzen van mijn lichaam. Ben geen fanatiekeling ook al lijkt dat misschien zo? maar hou wel van lijfwerk,  nooit onbezonnen, opgebouwd en goed luisteren naar dat lijf.

In elk geval, nu kan ik nog 3 km max stappen.. Ik doe nog zoveel mogelijk aan beweging. Aangepaste fitnessoefeningen en ga zwemmen, plus dan de revalidatie. Pijn heb ik altijd, doch als mijn spieren blijven werken is het draaglijk. 

Ik heb het meeste last met zitten, liggen, staan. Feitelijk ben ik constant in beweging om trachten de pijn draaglijk te maken..

Ik heb geen idee waartoe dit allemaal gaat leiden/lijden.. Zoals het nu is zie ik weinig toekomst op een normaal leven. Denk dat ik op deze manier ook mijn werk ga kwijtraken. En zelfs al wordt het beter, dan nog ben ik naar mijn gevoel een boel voorgoed kwijt.

Soit, echt wel jammer voor mij.. maar das voor mij niet het allerbelangrijkste.. Wat dan wel? Vrijheid en onafhankelijkheid.
En hierin voel ik me enorm aangetast. Ik kan me niet voorstellen dat ik op deze manier verder moet. Afhankelijk van uitkeringen, pijnstillers, goodwill van anderen.

Ik heb al heel wat meegemaaakt in mijn leven, ook medisch maar steeds van voorbijgaande aard..
Heb ook twee pollen aan mijn lijf en een stel hersens waardoor ik wel wist dat ik op mezelf kon rekenen. Hoe dan ook.

En nu?  Wel ik heb geen idee.. Ik kan het ook niet vatten geloof ik..

Groet,

Regen







 

[admin]

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum

[Ikke1980]

Welkom op het forum!
Ikke

[pitoe]

Welkom op het forum!!
Je verhaal is zo herkenbaar, hoe nu verder met mijn lichaam, dat is ook een vraag die ik me in het verleden en nu nog dikwijls stel.
Hopelijk vind je hier ene deel of al de antwoorden op veel van je vragen, zoals ik ze hier gevonden heb.
Neem rustig je tijd om alles te verkennen en praat maar rustig met ons mee.

Vriendelijke groetjes 

[JJ]

Welkom Regen,

Niet kunnen zitten of blijven zitten is vermoeiend.
Heb het ook tgv nekproblemen.
Het ergste vind ik het als ik wil slapen en dan geraak ik niet inslaap door pijn.
Werken doe ik niet meer, kan toch niet. Werkte op zeven vss plaatsen.
Het begon beter met mij te gaan toen ik op het forum kwam en naar de pijnkliniek ging.
Had het zelf ook heel moeilijk met afhank zijn.
Hoop dat je hier rust vind en zoekt wat je vind.

mvgJJ

[Ceepeetje]

Hartelijk welgekomen ook van mij, Regen

Pijn en beperkingen vreten aan
een mens, hoe meer we nog
willen doen hoe moeilijker we
dit kunnen plaatsen.

Ergens moeten we het evenwicht
gaan zoeken tussen wat wel nog
lukt en wat we spijtig
genoeg moeten staken.

Het is vaak zo dat een plotselinge
confrontatie met jezelf op jonge
leeftijd niet zonder slag
of stoot gaat verlopen maar wees
bewust van je eigen
mogelijkheden.

Naast deze tegenslagen ligt nog
een ruime weg open die je kunt
bewandelen.

Ik wens je daar ook alle succes
bij.

Heel veel groeten,

Ceepeetje

[ismelien]

Regen,

op dit pijnforum.  Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten.  Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

Dit forum bevat een schat aan informatie over heel veel aandoeningen en  behandelingen.
Je kan best je vragen of  hetgeen je kwijt wil ivm je aandoening neerpennen  in een eigen topic. Op die manier staan alle reacties samen.  Dat is voor jou veel overzichtelijker maar ook voor de andere forumleden makkelijker om alles te volgen.

Een heel belangrijke pijler op dit forum is het lotgenotencontact.  Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
Bepaalde problemen zijn voor alle pijnpatiënten gelijklopend en juist de diversiteit maakt het forum nog meer waardevol. Tips voor een bepaalde aandoening kunnen ook mensen met een andere aandoening helpen.

Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur.
Op dit moment zit je volop in de onzekerheid : wat is er nog mogelijk, komt er nog beterschap, hoe moet het nu verder?    Dat is heel moeilijk om mee om te gaan en juist daarom is het belangrijk om niet te ver vooruit te willen kijken. Stap voor stap; dag voor dag of zelfs uur per uur als het nodig is. Op die manier heb je een tijdsspanne die je kan overzien en dat maakt het iets makkelijker om mee om te gaan.

Pijn, beperkingen, het afhankelijk zijn van medicatie, en andere personen is iets waar je ook mee moet leren omgaan en dat gaat jammer genoeg niet van vandaag op morgen. Het moeten afnemen van bepaalde zaken is een rouwproces en vraagt de nodige tijd. Gun jezelf die tijd.

Het is hier zeker niet alleen kommer en kwel. Er is ook plaats en ruimte om mooie momenten te delen.  In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen. “Gedeelde smart is halve smart; gedeelde vreugde is dubbele vreugde” zijn hier echt geen loze woorden.

In het kookhoekje lees je recepten en het topic “wat eten we vandaag?” geeft je misschien wel inspiratie bij het opstellen van je eigen dagelijkse menu. 
En zelfs  in de verschillende taalspelletjes  leer je nog het één en ander bij.

Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.
In het begin twijfel je misschien nog waar je je berichtje het beste kan posten maar laat dat je zeker niet weerhouden om iets te posten. Als het niet op de juiste plaats staat, zal één van de moderatoren het zonder problemen verplaatsen. Alles is nieuw en onbekend en in het begin is iedereen wat onzeker.

Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum iets voor  jou kan/mag betekenen.

Veel goede moed.
Van harte,

[hilde]

Dag Regen,
Welkom op het forum.
Grs Hilde.

[Inez]

Hallo Regen

Welkom op het forum, de plaats om vragen te stellen, ervaringen te delen of gewoon je hart eens te luchten. Je zit op dit moment in een onzeker proces, hoe gaat de toekomst eruit zien, zelf werk je er met man en macht aan om je zo sterk en goed als mogelijk te voelen, je vecht tegen de pijnen.

Het is een lange weg om uit te zoeken welke behandeling, levenwijze e.d. het beste bij je past en hoe je je leven zo kan inrichten dat je je het fijnste voelt. Diit gebeurt niet van de een op de andere dag.

Ervaringen lezen van anderen of delen kunnen je wellicht helpen, lichamelijk en mentaal.

Ik wens je alle moed en kracht. Als dit forum iets voor je is dan zou ik zeggen tot ziens hier!

Groet van Noortje.

 

[rietje]

Regen
alvast welkom hier bij ons op het forum
liefs rietje

[Marcel]

.

Hallo Regen,

Hartelijk welkom op ons

“Lichtpuntje”

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.

©Marcel

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.

[franita]

[Peter V]

Dag Regen,                           
                       
Als je ergens steun en raad mag verwachten dan is het zeker hier wel. Dat heb ik al meerdere keren zelf ondervonden.

Voor mij is dit forum eigenlijk een beetje gelijk thuiskomen : weten dat je welkom bent zoals je bent en met weinig woorden door iedereen begrepen worden.

Vriendelijke groetjes,

Peter V

[Brigitte]

Welkom terug zou ik zeggen !!

Hoe gaat het ondertussen met jou ? Al de antwoorden gevonden op je vragen van toen ???

Groetjes
Brigitte

[JJ]

Welkom terug

mvgJJ