kennismaking

[Tamsin]

Hallo, ik ben 31 en heb sinds 14 maanden chronische pijn. 
Het begon met enkele hernia's, slijtages, vernauwingen en scoliose in de onderrug.  Ondertussen heb ik ook uitstraling in mijn linkse been, constante pijn in mijn hele rug en nek, uitstraling in mijn arm, en nog steeds elke minuut van de dag pijn.
Het voorbije jaar werd gevuld door dokters- en ziekenhuisbezoekjes, de ene behandeling na de andere.  Epidurales, facetinfiltraties, revalidatieprogramma in de rugschool, met geen enkel effect.  Volgende week krijg ik mijn eerste wortelinfiltratie en heb ik een afspraak voor een derde opinie met een neurochirurg.
Er is zoveel verandert het laatste jaar.  Ik werkte voltijds, deed hierbij avondschool rechten.  Ik ben mijn job natuurlijk verloren en heb ook mijn studie opgegeven.  Vijf uur aan een stuk rechtzitten is een ware marteling geworden, de stress die studeren met zich meebrengt vult die marteling nog aan. 
Momenteel ben ik, volgens de geneesheer van de mutualiteit, terug beschikbaar voor de arbeidsmarkt.  Solliciteren alom.  Je komt op het gesprek al met een bang hartje binnen want je vraagt jezelf af: het is niet dat ik niet wil werken, maar hoe ga ik het in godsnaam doen met al die pijn? De deur gaat open en je ziet die ogen op je gericht, je ziet ze denken "zij loopt zo krom, er is iets mis met haar, zij gaat zeker en vast veel afwezig zijn".  En keer op keer krijg je de welgekende dank u maar bedankt. 
Ook op sociaal vlak gaat het niet makkelijker.  Je vrienden leer je kennen in nood, en je leert dat het er niet veel zijn.  Ofwel blijven ze weg omdat ze je niet willen zien afzien.  Ofwel blijven ze weg omdat je ineens niet meer meekan met hun.  Een dagje shoppen of een nachtje uitgaan, zulke dingen zitten er niet meer in voor mij en de personen waarmee je die dingen normaliter mee doet, die zie je niet meer. 

Meestal ben ik positief, opgewekt.  Maar af en toe zie je het breekpunt aankomen.  Ik heb geen idee wat ik met mijn toekomst aan moet.  Ik heb geen enkel idee van welke job haalbaar is voor mij.  Ik heb geen idee hoe ik hiermee moet leven. 
De mensen die ik toch in mijn omgeving heb zeggen me dat het toch niet kan, anno 2014/2015, en geen enkele behandeling die helpt.  En dat het binnenkort allemaal wel beter zal gaan, je zal wel zien.  Ik begrijp hun reactie, waarschijnlijk, als de rollen omgedraaid waren, zou ik dezelfde reactie hebben.  Maar het maakt me op dit moment zeer moedeloos dus praten we er maar niet meer over.  Ik speel een rol, hou een masker voor en doe alsof alles goed gaat.  Om anderen niet het ambetante gevoel te geven van ook maar iets te moeten zeggen.
Ik ken niemand die in een soortgelijke situatie zit.  Daarom ben ik hier.  Misschien gaat het makkelijker om er met mensen over te praten die zich een beetje kunnen voorstellen waar je het over hebt.

Bedankt om een stoel voor me vrij te houden.

[nekhernia]

welkom op het forum

jouw verhaal is zo erkenbaar, herkenbaar
en toch ... raar he ga ook ik je aanmoedigen om je zoektocht in pijnbestrijding niet op te geven

zelf ben ik bijna 3j geleden geconfronteerd met pijn
ik dacht op te geven en sinds kort ... heb ik medicatie die het voor mij houdbaar maakt

echt ... blijven vragen aan dokters en al je vragen en verloop v pijn opschrijven
jij kan zo goed schrijven
probeer het

en kom hier je hartje luchten
ik sta klaar om je te bemoedigen
en je zal zien tal van lotgenoten hier

alvast een bemoedigende knuffel
en fijne avond nog

 

[admin]

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum

[franita]

  hartelijk welkom hier

een beetje 't forum leren kennen
en je vindt je weg wel   

[Marcel]

.

Hallo Tamsin,

Hartelijk welkom op ons

“Lichtpuntje”

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.

©Marcel

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.

[Giz]

Welkom hier!!!

Ik herken je verhaal, heb sinds maart een hernia, ben geopereerd, heb ontstekingsremmers ingespoten gehad, blokkade is al gezet, maar nog steeds ben ik opiaatgebruiker en geen idee waar het op uit komt...

Gelukkig is het me ondanks alles met hard trainen en goede pijnstilling gelukt me redelijk te kunnen bewegen en werk ik nog wel wat uurtjes.
Daarna is het op, maar toch..
Lijkt me moeilijk dat kwijt te zijn.
Ook qua omgeving ervaar ik een klein wereldje al krijg ikbest lieve reacties, vaak uit onverwachte hoek..

Koester hen die er zijn voor je en hopelijk komt er toch nog ergens verbetering...
In ieder geval fijn hier je verhaal te kunnen doen...

Veel sterkte !!!!

[ismelien]

Tamsin,

op dit pijnforum. Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten. Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

Dit forum bevat een schat aan informatie over heel veel aandoeningen en behandelingen. Er zijn aparte subfora ivm rug- en nekklachten.

Je kan best je vragen of hetgeen je kwijt wil ivm je aandoening neerpennen in een eigen topic in het gepaste subforum. Op die manier staan alle reacties samen. Dat is voor jou overzichtelijker en voor de andere forumleden makkelijker om alles te volgen. Bovendien zijn de verschillende subfora meer afgeschermd waardoor enkel geregistreerde leden er kunnen  lezen en reageren. Dit in tegenstelling tot dit welkomsttopic waar iedereen kan lezen. Deze werkwijze garandeert meer privacy aan de deelnemers-lotgenoten.

Een heel belangrijke pijler op dit forum is het lotgenotencontact. Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
Bepaalde problemen zijn voor alle pijnpatiënten gelijklopend en juist de diversiteit maakt het forum nog meer waardevol. Tips voor een bepaalde aandoening kunnen ook mensen met een andere aandoening helpen.

Wat je van ons niet mag verwachten, is een diagnose, medisch advies...   Dit is het domein van de artsen. We kunnen hoogstens onze ervaringen geven.
   
Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur. Te ver vooruit willen kijken, zorgt voor meer angst en onzekerheid wat dan weer zorgt voor extra stress en dat kan je best missen.


Dit is een pijnforum maar dat betekent  zeker niet alleen kommer en kwel.  Integendeel; er is plaats en ruimte om mooie momenten te delen. In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen. “Gedeelde smart is halve smart; gedeelde vreugde is dubbele vreugde” zijn hier echt geen loze woorden.

Elke week wordt een nieuw praatcafeetje geopend en na een poosje worden deze praatcafeetjes verplaatst naar  het archief.   Dat is één van de redenen waarom medische onderwerpen  best in de specifieke subfora worden geplaatst.

In het kookhoekje lees je recepten en het topic “wat eten we vandaag?” geeft je misschien wel inspiratie bij het opstellen van je eigen dagelijkse menu.
De taalspelletjes zijn leuk om te doen en je steekt er nog wat van op.

Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.
In het begin twijfel je misschien nog waar je je berichtje het beste kan posten maar laat dat je zeker niet weerhouden om iets te posten. Als het niet op de juiste plaats staat, zal één van de moderatoren het zonder problemen verplaatsen. Alles is nieuw en onbekend en in het begin is iedereen wat onzeker.

Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum iets voor jou kan/mag betekenen.

In elk geval  bedankt voor je  voorstelling en het vertrouwen dat je ons geeft.

Veel goede moed.

Van harte,

[Tamsin]

Bedankt allemaal, ik weet zeker dat ik hier mijn weg zal vinden :)