Voorstelling + vraag

[lientje]

Dag iedereen,
Ik ben Lien en ben 21 jaar.
Na een rugoperatie met complicaties (zenuwen geraakt) zit ik na 3 jaar nog steeds met rug- en zenuwpijn.
Ik heb al verschillende infiltraties gehad en volg al 3 jaar 2x per week kinesitherapie. Maar voorlopig zonder resultaat.
De artsen hebben het over het Failed Back Surgery Syndrome, waar eigenlijk niet echt iets aan te doen is.
Ik ben 2 jaar geleden afgestudeerd als verpleegkundige en volg nu een masteropleiding ziekenhuiswetenschappen.
In juni studeer ik normaal af en kan ik gaan werken. Maar jaren in de verpleegkunde werken met deze pijn is niet mogelijk ... .
Ik merk ook dat veel werkgevers niet bereid zijn om een verpleegkundige met rugproblemen aan te nemen (zelfs niet voor vakantiewerk).
Bij mijn stages in verschillende ziekenhuizen heb ik steeds moeten aangeven dat ik rugontlastend moest werken van de arbeidsgeneesheer. Dus in elk ziekenhuis weten ze hier wel van.
Ik hoop ergens te kunnen starten als verpleegkundige maar op een afdeling die niet te rugbelastend is. Maar dan nog ... Nemen ze me dan aan?
De arbeidsgeneesheren zijn hier heel direct in en willen zelfs de behandelend geneesheer spreken.
Zijn er mensen die ook FBSS hebben en waar de klachten na een aantal jaren nog beteren?
En hoe lukt dit op het werk? Zijn werkgevers bereid om je een taak te geven die niet te rugbelastend is?

Alvast bedankt!

[admin]

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum

[pitoe]

Dag Lientje,

Welkom op het forum!!

Je kan misschien best je eigen topicje aanmaken op het forum met je vraag, is makkelijker voor iedereen om te reageren. Moest je niet goed weten waar, mag je het gewoon vragen, onze admin of één van de moderators willen je zeker en vast helpen!

Veel sterkte!!
Lieve groetjes!! 
                             

[Marcel]

.

Hallo Lientje,

Hartelijk welkom op ons

“Lichtpuntje”

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.

©Marcel

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.

[ismelien]

Hallo Lientje,

op dit pijnforum. Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten. Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

Dit forum bevat een schat aan informatie over heel veel aandoeningen en behandelingen.

Je kan best je vragen of hetgeen je kwijt wil ivm je aandoening neerpennen in een eigen topic in het gepaste subforum. Op die manier staan alle reacties samen. Dat is voor jou overzichtelijker en voor de andere forumleden makkelijker om alles te volgen. Bovendien zijn de verschillende subfora meer afgeschermd waardoor enkel geregistreerde leden er kunnen  lezen en reageren. Dit in tegenstelling tot dit welkomsttopic waar iedereen kan lezen. Deze werkwijze garandeert meer privacy aan de deelnemers-lotgenoten.

Een heel belangrijke pijler op dit forum is het lotgenotencontact. Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
Bepaalde problemen zijn voor alle pijnpatiënten gelijklopend en juist de diversiteit maakt het forum nog meer waardevol. Tips voor een bepaalde aandoening kunnen ook mensen met een andere aandoening helpen.

Wat je van ons niet mag verwachten, is een diagnose, medisch advies...   Dit is het domein van de artsen. We kunnen hoogstens onze ervaringen geven.

Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur. Te ver vooruit willen kijken, zorgt voor meer angst en onzekerheid wat dan weer zorgt voor extra stress en dat kan je best missen.


Dit is een pijnforum maar dat betekent  zeker niet alleen kommer en kwel.  Integendeel; er is plaats en ruimte om mooie momenten te delen. In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen. “Gedeelde smart is halve smart; gedeelde vreugde is dubbele vreugde” zijn hier echt geen loze woorden.

Elke week wordt een nieuw praatcafeetje geopend en na een poosje worden deze praatcafeetjes verplaatst naar  het archief.   Dat is één van de redenen waarom medische onderwerpen  best in de specifieke subfora worden geplaatst.

In het kookhoekje lees je recepten en het topic “wat eten we vandaag?” geeft je misschien wel inspiratie bij het opstellen van je eigen dagelijkse menu.
De taalspelletjes zijn leuk om te doen en je steekt er nog wat van op.

Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.
In het begin twijfel je misschien nog waar je je berichtje het beste kan posten maar laat dat je zeker niet weerhouden om iets te posten. Als het niet op de juiste plaats staat, zal één van de moderatoren het zonder problemen verplaatsen. Alles is nieuw en onbekend en in het begin is iedereen wat onzeker.

Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum iets voor jou kan/mag betekenen.

In elk geval  bedankt voor je  voorstelling en het vertrouwen dat je ons geeft.

Veel goede moed.

Van harte,

[franita]

  hartelijk welkom hier   

[Regen]

Wanneer ik dit zo lees, kan je ondanks je failed back syndroom nog heel veel. :-) Godzijdank.  Eerste prioriteit en enige is om dit zo lang mogelijk instand te houden.
Er zullen idd wel jobs zijn die ook als verpleegkundige minder belastend zijn. Je keuzes en kansen zullen aldus wel kleiner zijn indien je niks hebt.
Persoonlijk heb ik er geen goede ervaringen mee. Men neemt liever iemand in dienst die niks heeft, maar misschien is dat binnen jouw sector een minder groot obstakel? Men zal vooral bang zijn voor de gevolgen op lange termijn vermoedelijk. verder moet je niks gaan doen waarbij je een constante uitzondering moet gaan zijn of vragen. Dat is voor de collega's op termijn een doorn in het oog, ook al zeggen ze dat niet in je gezicht. Beter iets doen waar je zo gewoon mogelijk kan meedraaien en niet teveel moet vragen en zeggen. Kies dus iets haalbaars op lange termijn.

Je moet het gewoon maar proberen en along the road zal je het dan wel ondervinden. Het is belangrijk voor jezelf dat je dingen uitprobeert.