Ik stel me even voor.

[Figuurtje]

Hallo allemaal.

Ik kom hier op het forum om een beetje uit mijn isolement te geraken en hopelijk iets te leren uit jullie ervaringen.

Groetjes van Figuurtje.

[admin]

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum

[Marcel]

.

Hallo Figuurtje,

Hartelijk welkom op ons

“Lichtpuntje”

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.

©Marcel

Wens je veel sterkte toe.

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.

[pitoe]

Dag Figuurtje,

Welkom op dit forum!
Hier vind je vele lotgenootjes die net als jij er elke dag proberen het beste van te maken ondanks die vervelende rotpijn altijd...
Neem rustig je tijd om het forum te verkennen en praat gerust met ons mee.
Ik wens je veel sterkte toe in je dagelijkse strijd ivm de pijn en als je het efkes allemaal niet meer weet, kom gerust hier van je afschrijven... één ding is zeker, wij begrijpen elkaar hier.

Vriendelijke groetjes!! 
                                                             

[Regen]

Je voorstelling raakt me..

Ik heb lang gevochten tegen de pijn zoals jij dat beschrijft. Hoe moeilijk dit ook was, het ging nog.
Ik zocht wanhopig naar oplossingen want ik wist dat er moment ging komen dat ik er niet meer tegenop zou kunnen.
Geen kwestie van depressie of niet willen. Leeg en op en je valt stil.. Geraakt niet meer opgang. Je versteend als het ware.
Pijn ontneemt werkelijk alles.. Er zijn hierdoor ook geen alternatieven meer voor enige beperkingen.

"Ikzelf" ben nog een vage herinnering.. en zelfs van die herinnering vervreemd ik meer en meer.  Persoonlijkheid wordt nl gevormd door interactie.

Alles draait om pijn. Eender wat je doet, het proces, het resultaat,... is altijd pijn.  Behavioristisch gezien, stimulus-respons, is het geweten wat zoiets met je doet. Zelfs dingen die je graag deed.. leer je wel af... Er is nooit geen beloning meer. Bv. Geen gelukshormoon dat nog aangemaakt wordt.. Hoe zoiets in je fysieke brein wordt ingeprent en hoe alles een voor een geherprogrammeerd wordt.

Na jaren is het gewoon ingesleten en het enige wat daar nog tegenover staat is "niet denken".
Ik troost me met de louter rationele gedachte en wetenschap dat de hersenen zo werken..  Het ligt echt niet aan mij dat ik niet meer positief kan denken. Het is een fundamenteel chemisch en neurologisch resultaat van jarenlange pijn.  Ik ben niet depressief, negatief, onwillig.. ik heb pijn en de pijn versteend mij, letterlijk en figuurlijk.

 Aan de andere kant... Wat kan iemand in hemelsnaam anders tegen je zeggen dan positief blijven en blijven bewegen.. ze hebben aldus gelijk, ook al hebben ze geen besef wat er door die constante pijn in het lijf gebeurd en hoe je dat ervaart.. sluipend.. Niks tegen je zeggen is ook een optie.. Soms prefereer ik dat, meestal eigenlijk...
Ik zoek het isolement op. Zoals een gewond dier dat niet meer mee kan met de kudde..  het leven gaat door voor hen, en gij blijft achter.. "moed houden" zeggen ze dan int voorbijkomen.. Ja werkelijk.. lol ;-) echt waar hé !  Het tegenovergestelde zou echter toch ook nie echt goed binnekomen.. Laten we dan maar het beste van het slechtste kiezen, want alles.. kan.. altijd ...nog erger...

Begrijpen doe ik het zelf allemaal niet eens.. Ik begrijp nl niet dat ik dit al zoveel jaren doormaak en nog steeds..  Het is onwerkelijk. Een ander zal het zeker niet begrijpen.   Wanneer ik vroeger pijn had.. Was dat intens, misschien 'lang' zelfs maar wanneer het over was vergeet je wat het is. Je herinnert je enkel nog dat je veel pijn had. Maar je ervaart dat niet letterlijk op het moment dat je er aan denkt.

Niet nadenken.. veel afleiding proberen zoeken.. niet gefrustreerd geraken.. hulp vragen als nodig.. en van elke kruimel leven dat er nog te rapen valt een groots evenement maken.. en niet nadenken..

[nico]

Hoi,

Net zoals bij u vind ik ook alleen maar begrip binnen mijn gezin en bij het medisch team.
Een jaar of 10 terug vond ik op het CM-kantoor bij ons in de gemeente een folder van de Vlaamse Pijnliga.
Op de voorkant staat een tekening met daarbij de tekst: pijn, zelden zichtbaar, altijd voelbaar.
Ik heb toen die folder meegenomen naar huis en in de keuken op het prikbord gehangen. Na al die jaren hangt
hij er nog steeds. Het is een spreuk die ik koester. Behalve met mijn vrouw en mijn dochter spreek ik niet graag
over de pijn die ik elk moment van de dag ervaar. Als ik het er  dan toch eens met iemand over heb, merk ik vaak dat de mensen
niet begrijpen wat het betekent om constant pijn te hebben. Er is ook vaak onbegrip omdat er uiterlijk, behalve dat ik nogal mank,
er eigenlijk niet veel aan mij te zien is.
Als ik onbegrip ervaar, dan kijk ik eens naar de mooie spreuk op ons prikbord en kan ik er mij een beetje aan optrekken.
Figuurtje, als je nog eens onbegrip in iemands ogen leest, denk dan eens aan die spreuk.




 

[Regen]

 CPRSbe  ? Je geeft de indruk dat Nico reeds teveel staatgeheimen    prijsgaf? Het gaat over pijnbeleving, zie niet in waarom dit hier al in een privé moet.
Misschien niet slecht dat bezoekers ook zoiets kunnen lezen eer ze zich registreren?  Ben het er zeker mee eens dat niet alles in de publieke voorsteltopic moet, maar in deze zie ik het niet helemaal wat we te "verbergen" zouden moeten hebben? 

Misschien heb jij goede argumenten en ervaring ? We kunnen daar best ook een prive topic van maken ipv er hier over verder te redeneren. 

Peace !

[Figuurtje]

Dank jullie allen voor het warme welkom.

Ik wil graag reageren op een aantal reacties maar misschien is het inderdaad raadzaam om dan een nieuw topic 'achter de schermen' aan te maken. Aan de andere kant kan ik dan niemands reactie citeren dus dat lijkt me ook niet praktisch.

Het is in elk geval fijn dat ik zo snel herkenning en begrip vind in jullie antwoorden. Als ik mijn weg wat heb gevonden hier, zullen we er elders ongetwijfeld nog op terug kunnen komen.

[franita]

  Hartelijk Welkom hier  Figuurtje   

en  hartelijk welkom terug  Regen 

bedankt voor de voorstelling



 

[ismelien]

Figuurtje

   op dit pijnforum. Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten. Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

Dit forum bevat een schat aan informatie over heel veel aandoeningen en behandelingen.Je kan best je vragen of hetgeen je kwijt wil ivm je aandoening neerpennen in een eigen topic in het gepaste subforum. Op die manier staan alle reacties samen. Dat is voor jou overzichtelijker en voor de andere forumleden makkelijker om alles te volgen. Bovendien zijn de verschillende subfora meer afgeschermd waardoor enkel geregistreerde leden er kunnen lezen en reageren. Dit in tegenstelling tot dit welkomsttopic waar iedereen kan lezen. Deze werkwijze garandeert meer privacy aan de deelnemers-lotgenoten.

Een heel belangrijke pijler op dit forum is het lotgenotencontact. Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
Bepaalde problemen zijn voor alle pijnpatiënten gelijklopend en juist de diversiteit maakt het forum nog meer waardevol. Tips voor een bepaalde aandoening kunnen ook mensen met een andere aandoening helpen.

Wat je van ons niet mag verwachten, is een diagnose, medisch advies... Dit is het domein van de artsen. We kunnen hoogstens onze ervaringen geven.


Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur. Te ver vooruit willen kijken, zorgt voor meer angst en onzekerheid wat dan weer zorgt voor extra stress en dat kan je best missen.



Dit is een pijnforum maar dat betekent zeker niet alleen kommer en kwel. Integendeel; er is plaats en ruimte om mooie momenten te delen. In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen. “Gedeelde smart is halve smart; gedeelde vreugde is dubbele vreugde” zijn hier echt geen loze woorden.

Elke week wordt een nieuw praatcafeetje geopend en na een poosje worden deze praatcafeetjes verplaatst naar het archief. Dat is één van de redenen waarom medische onderwerpen best in de specifieke subfora worden geplaatst.


In het kookhoekje lees je recepten en het topic “wat eten we vandaag?” geeft je misschien wel inspiratie bij het opstellen van je eigen dagelijkse menu.
De taalspelletjes zijn leuk om te doen en je steekt er nog wat van op.


Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.
In het begin twijfel je misschien nog waar je je berichtje het beste kan posten maar laat dat je zeker niet weerhouden om iets te posten. Als het niet op de juiste plaats staat, zal één van de moderatoren het zonder problemen verplaatsen. Alles is nieuw en onbekend en in het begin is iedereen wat onzeker.

Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum iets voor jou kan/mag betekenen.

In elk geval bedankt voor je voorstelling en het vertrouwen dat je ons geeft.

Veel goede moed.


Van harte,