mijn verhaal

[Ineke]

Hallo allemaal ik ben Ineke en 59 jaar oud en heb Sudeck. Hoe ik eraan gekomen ben zal ik jullie vertellen....het is nogal een verhaal
Eind juli 2015  had ik ineens erge pijn in mijn voet. Op dat moment was er geen duidelijke oorzaak te vinden, maar omdat ik nog wel eens zwik tijdens de honden uitlaten, dacht ik dan zal ik wel weer een keertje mijn voet verzwikt hebben. Het ging niet over dus naar de huisarts die mij naar het ziekenhuis stuurde om een foto van mijn voet te laten maken.....hierop was niets te zien.
De pijn bleef in de voet en enkel, dus na een paar weken weer een bezoekje aan de huisarts die mij naar een podotherapeut stuurde, want misschien lag het aan mijn inlegzolen. Afspraak gemaakt, zolen aangemeten, maar ik wist al dat het dit niet was. Weken gingen voorbij en de pijn bleef, dus maar weer terug naar de huisarts, die mij dit keer naar een orthopeed doorstuurde. Weer weken voorbij eerdat je terecht kan, weer een foto van mijn voet gemaakt terwijl ik duidelijk ook aangaf dat mijn enkel ook pijn deed. Weer niets te zien en ik kreeg 4 weken gips, want met rust zou het wel beter gaan.
Na 4 weken uit het gips, nog steeds pijn. Orthopeed wilde een M.R.I. scan van mijn voet. Ik gaf nog aan maar ook mijn enkel doet pijn....wachten totdat ik terecht kon. Toen de M.R.I. gemaakt werd vroeg ik waar wordt deze van gemaakt en de zuster zei van je voet. Ik zei maar ik heb aangegeven bij de orthopeed dat ook mijn enkel zo zeer doet. Geen probleem zei ze we nemen je enkel meteen mee met de scan. Uitslag bij de huisarts opgevraagd en weer was er niets te zien. Ik had intussen zo'n pijn gekregen dat ik mijn voet nauwelijks meer kon optillen en kon lopen. Ik vroeg aan de huisarts hebben ze ook de enkel met de M.R.I. meegenomen, nee zei hij alleen van je voet.
Ik ontplofte bijna en was het zo zat dat ik direct naar een andere kliniek gebeld heb. Ik kon meteen terecht en meteen werden meteen foto's en een M.R.I. van mijn voet en enkel gemaakt.
De arts was erbij en zei kom maar mee naar mijn kamer want ik weet het al.
In mijn enkel had dus een breuk gezeten die ze in het andere ziekenhuis niet gezien hadden. Doordat ik die voet maanden amper gebruikt had was het bot een soort van opgelost zei hij en ik had een operatie nodig.
Er zat geen kraakbeen meer tussen de navicular en de talus. De navicular was bovendien flinterdun geworden.
Op 9 december werd ik geopereerd....Er werd een schroef en een kram geplaatst om de navicular aan de talus vast te maken, zodat het weer kon aangroeien.
De boel werd in het gips gezet en ik mocht 6 weken er niet op lopen.
Twee dagen na de operatie begon de boel verschrikkelijk te branden en ik had om het kwartier kramp. Ik was intussen vitamine C en Calcium/magnesium gaan slikken omdat dat tegen de krampen zou helpen.
Na twee weken was het niet meer uit te houden ondanks sterke pijnstilling zoals morfine. Het gips ging eraf want ik vond dat het erg strak zat. Foto's gemaakt, maar alles zag er goed uit zei de orthopeed.
Nieuw gips gekregen maar de pijn bleef, branden en kramp...
Na 6 weken mocht het er eindelijk af.....mijn enkel en voet waren dik en rood en o zo pijnlijk.
Weer foto's gemaakt en de orthopeed keek bedenkelijk.....op de foto's zag hij een vlekkerige botontkalking en samen met het beeld van mijn enkel en voet dacht hij aan Sudeck en stuurde mij naar een pijnpoli....
Heb intussen een tijdelijke blokkering in mijn rug van de L4 en L5 gehad en een dag aan het infuus met Ketanest gelegen.
Intussen moeten switchen naar een andere pijnpoli omdat de arts er mee stopte.
Afgelopen vrijdag is daar een botscan gemaakt en ik krijg net per telefoon de uitslag.
Er is geen sprake van artrose of iets anders maar duidelijk beeld van Sudeck....medicijnen weer aangepast en volgende week vrijdag een gesprek op de pijnpoli om alles door te praten.....
Lopen gaat nauwelijks, heb een berg aan medicijnen en 3x in de week fysio waar ze me verschrikkelijk pijn doen......dus door de pijngrens heen. Regelmatig krijg ik dry needling toegepast op de hele zere punten en ik kan je vertellen, de tranen lopen me over de wangen en ik schreeuw het uit zo'n pijn....
Ik hoorde van dit forum en wil graag lezen hoe medelotgenoten deze Sudeck ervaren en wat ik eventueel nog kan proberen, want een echte oplossing schijnt er niet te zijn....

Ineke


 

[admin]

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum

[Brigitte]

Wat een verhaal, mijn nekharen kruipen recht als ik lees : boven de pijngrens heengaan !

Je zal op dit forum heel veel info vinden rond Sudeck...

Veel moed !

Groetjes
Brigitte

[Ineke]

Dank je wel.....maar zowel mijn Fysio als de arts van de pijnpoli hebben het idee dat je door de pijngrens heen moet gaan. Ik ben blij dat ik hier het tegenover gestelde lees....ik ga hier zeker vragen over stellen aan hen....

[Marcel]

.

Hallo Ineke,

Hartelijk welkom op ons

“Lichtpuntje”

De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.

©Marcel

Met vriendelijke groetjes van, Marcel.

[pitoe]

Dag Tineke,

Welkom op het forum!
Ik weet bijna niks over Sudeck (gelukkig) enkel de dingen die ik lees op het forum van lotgenootjes.
Je kan inderdaad best je eigen topicje maken bij het desbetreffende thema, en zo ervaringen en tips delen met andere die hier ook mee te maken hebben.

Heel veel sterkte en beterschap!
Vriendelijke groetjes!!
                                     

[Ineke]

ik heb intussen een nieuw topic hierover aangemaakt

[franita]

   hartelijk welkom hier   

[ismelien]

Hallo Ineke,

op ons pijnforum. Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten. Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

Dit forum bevat een schat aan informatie over heel veel aandoeningen en behandelingen.  Van een lotgenootje kreeg je al een link naar het subforum over Südeck.  Je zal heel wat te lezen hebben.  Hopelijk heb je iets aan de verhalen van lotgenoten en aan de andere informatie die je daar vindt.

Je kan best je vragen of hetgeen je kwijt wil ivm je aandoening neerpennen in een eigen topic in het gepaste subforum. Op die manier staan alle reacties samen. Dat is voor jou overzichtelijker en voor de andere forumleden makkelijker om alles te volgen. Bovendien zijn de verschillende subfora meer afgeschermd waardoor enkel geregistreerde leden er kunnen lezen en reageren. Dit in tegenstelling tot dit welkomsttopic waar iedereen kan lezen. Deze werkwijze garandeert meer privacy aan de deelnemers-lotgenoten.

Een heel belangrijke pijler op dit forum is het lotgenotencontact. Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
Bepaalde problemen zijn voor alle pijnpatiënten gelijklopend en juist de diversiteit maakt het forum nog meer waardevol. Tips voor een bepaalde aandoening kunnen ook mensen met een andere aandoening helpen.

Wat je van ons niet mag verwachten, is een diagnose, medisch advies... Dit is het domein van de artsen. We kunnen hoogstens onze ervaringen geven.


Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur. Te ver vooruit willen kijken, zorgt voor meer angst en onzekerheid wat dan weer zorgt voor extra stress en dat kan je best missen.



Dit is een pijnforum maar dat betekent zeker niet alleen kommer en kwel. Integendeel; er is plaats en ruimte om mooie momenten te delen. In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen. “Gedeelde smart is halve smart; gedeelde vreugde is dubbele vreugde” zijn hier echt geen loze woorden.

Elke week wordt een nieuw praatcafeetje geopend en na een poosje worden deze praatcafeetjes verplaatst naar het archief. Dat is één van de redenen waarom medische onderwerpen best in de specifieke subfora worden geplaatst.


In het kookhoekje lees je recepten en het topic “wat eten we vandaag?” geeft je misschien wel inspiratie bij het opstellen van je eigen dagelijkse menu.
De taalspelletjes zijn leuk om te doen en je steekt er nog wat van op.


Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.
In het begin twijfel je misschien nog waar je je berichtje het beste kan posten maar laat dat je zeker niet weerhouden om iets te posten. Als het niet op de juiste plaats staat, zal één van de moderatoren het zonder problemen verplaatsen. Alles is nieuw en onbekend en in het begin is iedereen wat onzeker.

Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum iets voor jou kan/mag betekenen.

In elk geval bedankt voor je voorstelling en het vertrouwen dat je ons geeft.

Veel goede moed.


Van harte,

[Ineke]

Heel hartelijk bedankt!. Ik ben mijn weg aan het vinden op het pijnforum....vind het fijn om verhalen van lotgenoten te lezen, dan voel ik me niet zo alleen...

[pitoe]

Das waar Ineke, weten dat je niet alleen staat met je pijn is al een kleine troost.. Ervaringen uitwisselen, tips lezen van andere, het kan ons allemaal een beetje helpen om de dagen door te komen met onze pijn.