Mijn voorstelling

[Marie]

Hallo,   Ik ben Marie 54 jaar, alleenstaand en een rugpatient.

Vanaf mijn 17de had ik regelmatig rugpijn.    Op mijn 25ste werden er voor het eerst foto's gemaakt van mijn rug.   De huisdokter liet me weten dat ik met die pijn moest leren leven.   Mijn rug had een kromming. 
Soms zat mijn rug geblokkeerd.. kon ik moeilijk bewegen .. bukken ging helemaal niet.. en dan kreeg ik een week spuiten Voltaren of Diclofenac en daarna ging het weer.
Zo strompelde ik verder tot zowat mijn 40ste jaar.    In een tijdschrift las ik over een rugkliniek en zonder de huisdokter te raadplegen maakte ik een afspraak.

Na onderzoek/scan bleek dat ik een hernia had en moest op revalidatie in de rugkliniek,  het ging daarna merkbaar beter maar toch bleef ik regelmatig rugpijn hebben.
Een paar jaar later startte de dokter met infiltraties en dat ging een tijd goed,  nadien hielp dat ook niet meer.   

Half mei van dit jaar onderging ik de Plif-operatie  L5/S1.

Ondertussen geen stap verder,  bukken kan ik nog steeds niet,   ik heb zelfs huishoudhulp moeten inschakelen.

Afgelopen weken heb ik last van vochtophoping in mijn voeten en voel me onbehaaglijk,  ik dacht eerst dat dit was door de hoge zomerse temperaturen, maar ondertussen heb ik er nog steeds last van.

Ik zou graag ervaringen willen delen met mensen die deze operatie ook hebben ondergaan.

Groetjes aan iedereen en bij voorbaat dank.



 

[Wennie]

Welkom Marie!

Mijn man heeft de operatie gehad in maart 2015. L4/L5 L5/S1
Ik herken dus wel wat in wat jou overkomen is.
Volg je al kiné?
Mijn man mocht dat pas na zes maanden.
Bukken kan hij nog steeds niet, net zoals het draaien met zijn romp.
De heel hevige pijn op die plaatsen is minder, maar zijn rechter been bleef uitvallen ( dijbeen is nog altijd gevoelloos). Door het verkeerd lopen en de overbelasting is hij ondertussen ook geopereerd aan de knie.
Vochtophoping heeft hij ook nog steeds, altijd als hij te veel heeft willen doen.

Ik hoop dat je hier antwoorden gaat krijgen waar je echt wat mee kan.

Lieve groet,

Wen

[Marie]

Dag Wennie,  bedankt voor uw reactie,

Voorlopig mag ik alleen wandelen en enkel wat fietsen op de hometrainer, kine volg ik nog niet.  Ik mag sinds kort weer met de wagen rijden maar geen lange afstanden.     Licht huishoudelijke taken gelijk afwas en wat stof afdoen lukt nog wel maar het moet dan ook geen uren werk zijn of ik kan de rest van de dag gaan liggen.   Koken lukt ook wel maar gerechten in de oven zetten lukt niet.   Boodschappen kan ik niet alleen of toch niet als ik een winkelkar moet gebruiken.  De spullen uit de winkelkar nemen kan ik niet.    Straks ga ik foto's maken en 27 september moet ik weer naar de neurochirurg voor de resultaten van die foto's.    Toen ik laatst vroeg of ik ooit weer kon gaan werken kon hij me daar niet op antwoorden.   Ik ben vaak weemoedig omdat ik het gevoel heb dat dit nooit meer goed komt. 

Sinds eergisteren draag ik weer steunkousen om de vochtophoping in de voeten tegen te gaan, dat helpt precies niet of heb ik te weinig geduld.    Neemt uw man medicatie?    Ik neem niet zoveel vooral  omdat mijn maag niet veel kan verdragen.   Als de pijn heftig is komt de verpleegster Diclofenac spuiten zetten,   daar heb ik het meeste baat bij en het minst last van mijn maag.  Voor de vochtophoping neem ik nog niks,   daar ga ik straks voor naar de huisdokter bellen. 

Ik heb vooral moeite omdat ik nu bijna niets meer kan,  voorheen was ik toch nog redelijk actief, ondanks mijn rugpijn.    Dat het zo lang zou duren na mijn operatie had ik niet verwacht,   de informatie die ik over de plif-operatie had lijkt heel anders als dat ik het nu ervaar.   Vandaar dat ik me afvroeg of dit ooit nog wel goed zou komen.   Ik heb nu eerder de indruk dat ik nog minder kan als voor de operatie.  En als ik nu het verhaal van uw man lees denk ik niet dat ik me veel illusies moet maken.

Groetjes.



 

   

[admin]

Dank je voor uw voorstelling, vanaf nu heb je toegang tot het gehele "openbare" forum

[Wennie]

Hallo Mia,

Jammer dat je nu met dat nare gevoel zit, al is het heel goed te begrijpen.
De arts van mijn man was ontzettend eerlijk vanaf dag één.
Mijn man zou beperkt blijven in beweging.

Nu, Johan heeft een plif-operatie gehad en hebben ze wervelbogen verwijderd.
Boven het geopereerde gebied is nu een nieuwe bulging en hij heeft erg veel pijn aan zijn staartbeen, dat gaat, als de klachten door rust niet verdwijnen, verwijderd worden.

Ik heb net je verhaal laten lezen en hier zijn antwoord:
Neem je rust, leg je benen dan in een hoek van 90 graden zodat je voeten hoger komen te liggen, til niks boven 1 kilo.
Er is tijd nodig zodat het "ijzerwerk" en het kooitje goed kan vast groeien.
Zijn medicatie: Durogesicpleisters 75 microgram, maagbeschermers, Diazepam 's avonds, Contramal retard.
Grootste probleem voor Johan is ter plaatse blijven staan. Dus de potten en pannen laat hij achterwege.
Na de RX en de bespreking kan je zelf een CT-scan voorstellen als de arts het zelf niet ter sprake brengt.
Dan kunnen ze zien hoe het gaat met de genezing. Bij Johan is het kooitje amper gevuld met bot en na anderhalf jaar gaat dat ook niet beteren.

Toch heeft Johan nog het volste vertrouwen in zijn arts en hij wil van de bijkomende klachten af (staartbeentje), wankele knie links (rechts is hij al aan geopereerd) en denkt hij er aan om parttime te beginnen, in een zuiver administratieve omgeving (aangepast werk dus).

Ik kan je alleen een goede portie geduld toewensen, goede moed en ik ga voor je duimen de 27ste!

[Marie]

Nogmaals bedankt om te reageren.

In april hadden ze me nog geopereerd,   in feite was het de bedoeling om een Alif operatie uit te voeren, dan is de insnede via de buik.   Dat was de minst gevaarlijke operatie en de neurochirurg zei dat er 90 % kans was dat ik na 6 maanden weer kon gaan werken.    Maar dat liep even anders... tijdens de Alif operatie zag hij dat er teveel littekenweefsel in mijn buik was en dat was gevaarlijk.   Dit kwam omdat ik vroeger verschillende keren in de buik ben geopereerd,   "appendix,  verschillende keren cystes op de baarmoeder door endiometriose,  en dan uiteindelijk ook nog de baarmoeder verwijderd".   
De Alif operatie hebben ze toen stil gelegd,    ik moest een maand herstellen en dan in mei was dan de Plif-operatie.  De dokter vertelde me dat de insnede dan via de rug was en dat herstel langer zou duren omdat de rugspieren nu er ook aan moesten geloven.      Ik heb er verder niet bij stil gestaan,   nu pas besef dat dit toch een heel andere operatie is geweest als wat eerst was gepland. 

Bedank ook uw man voor alle info,   hij heeft ook al heel wat meegemaakt,  amai.    Wens hem eveneens heel veel sterkte.   
Ik hou u op de hoogte nadat ik bij de neurochirurg ben geweest. 

Groetjes

[pitoe]

Dag Marie,

Welkom op het forum!
Hier zijn veel mensen die weten wat het betekent om te moeten leven met alle dagen pijn...
Neem rustig je tijd om het forum te verkennen, je mag altijd je eigen topicje openen waar je je verhaal kwijt kan en iedereen op kan reageren, steun van lotgenootjes doet zoveel deugd!

Heel veel sterkte verder met alles!!
Vriendelijke groetjes!
                                   

[Marcel]

.

Hallo Marie.
 
Hartelijk welkom op ons
 
“Lichtpuntje”
 
De enige plaats waar voor
al je vragen en noden
een antwoord is te vinden,
van een hele groep,
echte vrienden
die je gratis en voor niets,
hun hulp en steun aanbieden.
 
©Marcel

 
Met vriendelijke groetjes van, Marcel.
.

[ismelien]

Dag Marie,



op dit pijnforum. Hier kan je terecht met vragen, pijn, frustraties of om je verhaal eens te vertellen - meerdere malen zelfs als je daar behoefte aan hebt - of om eens stoom af te laten. Je krijgt het begrip dat je in het gewone dagelijkse leven niet altijd krijgt.

Dit forum bevat een schat aan informatie over heel veel aandoeningen en behandelingen; je vindt vast meer over rugproblemen.

Je kan best een eigen topic aanmaken – indien mogelijk - in het gepaste subforum. Daar kan je alles kwijt : je eigen ervaringen, vragen, bedenkingen….
Op die manier staan alle reacties samen. Dat is voor jou overzichtelijker en voor de andere forumleden makkelijker om alles te volgen. Bovendien zijn de verschillende subfora meer afgeschermd waardoor enkel geregistreerde leden er kunnen  lezen en reageren. Dit in tegenstelling tot dit welkomsttopic waar iedereen kan lezen. Deze werkwijze garandeert meer privacy aan de deelnemers-lotgenoten.

Een heel belangrijke pijler op dit forum is het lotgenotencontact. Je komt hier "thuis" bij mensen die in een gelijkaardige situatie leven en het maakt niet veel uit om welke aandoening het gaat. Pijn is pijn.
Bepaalde problemen zijn voor alle pijnpatiënten gelijklopend en juist de diversiteit maakt het forum nog meer waardevol. Tips voor een bepaalde aandoening kunnen ook mensen met een andere aandoening helpen.

Wat je van ons niet mag verwachten, is een diagnose, medisch advies...   Dit is het domein van de artsen. We kunnen hoogstens onze ervaringen geven.

Je zal merken dat hier heel weinig over de toekomst - en al zeker niet de verre toekomst - gesproken wordt. We leven in het heden en bekijken het dag voor dag; of als zelfs dat te moeilijk is : uur per uur. Te ver vooruit willen kijken, zorgt voor meer angst en onzekerheid wat dan weer zorgt voor extra stress en dat kan je best missen.


Dit is een pijnforum maar dat betekent  zeker niet alleen kommer en kwel.  Integendeel; er is plaats en ruimte om mooie momenten te delen. In ons virtuele praatcafeetje wordt er over van alles gepraat en zo leer je de mens achter de ziekte en/of pijn wat beter kennen. “Gedeelde smart is halve smart; gedeelde vreugde is dubbele vreugde” zijn hier echt geen loze woorden.

Elke week wordt een nieuw praatcafeetje geopend en na een poosje worden deze praatcafeetjes verplaatst naar  het archief.   Dat is één van de redenen waarom medische onderwerpen  best in de specifieke subfora worden geplaatst.

In het kookhoekje lees je recepten en het topic “wat eten we vandaag?” geeft je misschien wel inspiratie bij het opstellen van je eigen dagelijkse menu.
De taalspelletjes zijn leuk om te doen en je steekt er nog wat van op.

Verken het forum op je eigen tempo en zeker niet aarzelen als er iets niet duidelijk is. Er is altijd wel iemand die je op weg kan helpen.
In het begin twijfel je misschien nog waar je je berichtje het beste kan posten maar laat dat je zeker niet weerhouden om iets te posten. Als het niet op de juiste plaats staat, zal één van de moderatoren het zonder problemen verplaatsen. Alles is nieuw en onbekend en in het begin is iedereen wat onzeker.

Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt en wens dat het forum iets voor jou kan/mag betekenen.

In elk geval  bedankt voor je  voorstelling en het vertrouwen dat je ons geeft.

Veel goede moed.

Van harte,

[happyfeetje]

WELKOM

 

Happyfeetje

[hilde]